Συνολικές προβολές σελίδας

Η λίστα ιστολογίων μου

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Πέτρος Γαλακτόπουλος



Πάλη. 
Και ήταν την εποχή εκείνη, που δεν είχαμε κανέναν ολυμπιονίκη, το χάλκινο μετάλλιο του Πέτρου Γαλακτόπουλου στους Ολυμπιακούς του Μεξικού, μεγάλο γεγονός.
Γείτονας ο Πέτρος. Θυμάμαι που έβλεπα τα μετάλλια του σε βιτρίνα στο σπίτι του και δεν το πίστευα.


Και η ήρθε η ‘Πολιτεία’ η χουντική να υλοποιήσει το νόμο που προέβλεπε ‘ανέγερση προτομών εις τους ολυμπιονίκες’.
Ηταν στην πλατεία του Υμηττού που έστησαν την προτομή του. Ο ίδιος όπως μας έλεγε πεντάρα δεν έδινε. Κανάλια λοιπόν επίσημοι μουσικές και ο Ασλανίδης, ο περί τα αθλητικά της χούντας, να βγάζει δεκάρικο λόγο, όπου, λόγω τιμής, του έκανε και νουθεσίες

-Και άκου να δεις Πέτρο, η Πατρίς αναμένει να επιδείξεις τώρα πια κλπ κλπ. Μπηχτή για τα δημοκρατικά φρονήματα του Πέτρου.


Αλλά εκεί που καράφλιασα ήταν όταν τα τηλεοπτικά και φωτογραφικά συνεργεία έπαιρναν φωτογραφίες της προτομής:


–Πέτρο! Φύγε απ τη μέση. Ακούστηκε μια αγριοφωνάρα από τα μεγάφωνα.
-Στο διάολο, είπα στη παρέα μου.
Πως φέρνονται έτσι στο τιμώμενο πρόσωπο;



1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Είμαι ο Πέτρος Γαλακτόπουλος. Θέλω να ξέρετε ότι ποτέ δεν ήμουν αριστερός, όπως υπαινίσσεστε. Η Χούντα με τίμησε, οι Δημοκράτες με ξέχασαν. Ευχαριστώ