Δια βίου μάθηση

Αναγκάστηκα να πω στα πιτσιρίκια μου επειγόντως και προώρως πως γεννιούνται τα παιδιά για να προλάβω τραυματικές εμπειρίες:
Είχαν γίνει άθελά τους αυτόπτες μάρτυρες στην παραλία ενός σαδομακάκα (που τις έφαγε κανονικά) και της τσούλας του.

Μερικές μέρες μετά, κάποιος ανώμαλος παράσυρε μια συμμαθήτρια του γιού μου (Α τάξη δημοτικού) στο δασάκι στα Ηλύσια. (Και να δεις που έπεσε πάνω στον πατέρα της μικρής που συμπτωματικά περνούσε από κει!).

Πιάνει λοιπόν το γιό μου η μάνα μου ιδιαιτέρως στην αυλή:
-Να προσέχεις αγόρι μου. Είδες με εκείνον που πήγε να σφάξει το κοριτσάκι.
-Δεν πήγε να το σφάξει. Πήγε να.. να..
Κι όσο έβλεπε τη γιαγιά του με ανοιχτό το στόμα, τόσο της άνοιγε τα μάτια.
Μέχρι που δεν άντεξε η συχωρεμένη. Σηκώθηκε και μπούκαρε στο σαλόνι:
-Εγκληματίες!
Άναυδοι εγώ κι η γυναίκα μου