Leonicos said
Στην Νορβηγία
όπου πέρασα κάποιες μέρες προσφάτως, συνέβη το εξής απίθανο περιστατικό, που
φοβάμαι ότι δεν θα το πιστέψετε.
Βγήκα πιο έξω,
μέσα στο δάσος, κι εκεί αντίκρισα καμιά δεκαριά τύπους, αλλόκοτους και
περίεργους, με μακριές μύτες, με κομμένα αφτιά, με μακριές γλώσσες μέχρι τα
πόδια, με κουρελιασμένα ρούχα…
Για να είμαι
ακριβέστερος, δεν πήγα τυχαία. Και άλλοι εκδρομείς τα είδαν, αλλά τα
ανθρωπόμορφα αυτά στοιχειά, μόλις τους είδαν, το έβαλαν στα πόδια. Δύσπιστος
όπως πάντα, πήγα να δω κι εγώ τι συμβαίνει, παρά τις περί του αντιθέτου φωνές
της Φωτεινής.
Εμένα… σχεδόν με
καλωσόρισαν. Με μύρισαν… και μου είπαν να καθίσω κοντά τους. Ένιωθα πολύ
αμήχανα, γιατί φοβόμουν και λίγο αλλά δεν τολμούσα να φύγω. Κάποια στιγμή με
ρώτησαν από πού είμαι. Απάντησα φυσικά, ειλικρινής πάντα, από την Ελλάδα.
Μόλις άκουσαν
Ελλάδα, . έγινε αίσθηση.΄Άρχισαν να ψυθιρίζουν κάτι μεταξύ τους… Και ξαφνικά με ξαναρωτούν ‘δικός μας
είσαι;’
‘Τι θα πει δικός
σας;’ ρωτάω.
Να… μήπως είσαι
κι εσύ από κείνη την παρέα που γράφει στου Σαραντάκου;
Ξέρετε τον
Σαραντάκο; απόρησα.
Μα φυσικά! Και
τον Γς, και τον Τζι και τον Λεώνικο…
Εγώ είμαι ο
Λεώνικος! είπα.
Σοβαρά; φώναξαν
όλοι μαζί. Μα εσύ δεν μοιάζεις με Τρολλ!
Μόλις άκουσα ότι
είχα μπλέξει με τρολλ, πήγα να φύγω. Εκείνοι όμως, όλο κατανόηση, μου έβαλαν κι
έφαγα πρώτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου