Συνολικές προβολές σελίδας

Η λίστα ιστολογίων μου

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Σαρκοφάγοι


Γς said
>το ληκύθιον, το αρχαίο εκείνο μπουκαλάκι
Ε, όχι και μπουκαλάκι, εκτός αν υπάρχουν και μπουκαλάκια από χώμα.


Πότε εμφανίστηκαν άραγε τα πρώτα φιαλίδια από γυαλί;
Πάντως αρχαίο «μπουκαλάκι» έχω δει σε μία από τις δύο τυχαίες αποκαλύψεις αρχαίων [ποιος ξέρει πόσο αρχαίων] τάφων. Αρχαίος πάντως ήταν ο Γς. Νήπιο. Εσκαβαν όταν βρήκαν μια σαρκοφάγο. Τη θυμάμαι σαν σήμερα.
Θυμάμαι τα αγγελουδάκια που ήταν σκαλισμένα γύρω, γύρω στη σαρκοφάγο. Οπότε θα πρέπει μάλλον να ήταν της εποχής του Βυζαντίου ποιος ξέρει πότε. Τότε που υπήρχαν μπουκαλάκια και φιαλίδια να φάνε και αι κόται.
Και τι έκαναν ο άξεστοι σκαφτιάδες; Σήκωσαν το σκέπασμα και μπούκαραν μέσα κι άρχισαν να περιεργάζονται τα διάφορα κτερίσματα.
Κι ενός του γυάλισε ένα μπουκαλάκι το σήκωσε ψηλά και το καμάρωνε μέχρι που παφ δεν άντεξε την πίεση των αγριοδακτύλων του και έγινε θρύψαλα.
Στην άλλη αποκάλυψη ήμουν αρκετά μεγάλος και με ύφος προισταμένου Ευφορίας Αρχαιοτήτων την χρονολόγησα πριν 2000 χρόνια ακριβώς.
Εμενα δίπλα σχεδόν από την τράπεζα, σπιτωμένος με την γιατρίνα μου. Και δεν πήραμε χαμπάρι. Σκέψου λέει να κάνανε λάθος και να βγαίνανε στη κρεβατοκάμαρά μας.
Πάντως εκείνες τις ημέρες ένα άλλο πραγματικό συνεργείο που έσκαβε από τον μέσα δρόμο για αποχετεύσεις και τέτοια έπεσε πάνω σε μια άλλη σαρκοφάγο, Βλέπουν οι εργάτες μια άμορφη μαύρη μάζα μέσα και με μια φτυαριά την πετάνε έξω στα χώματα.
Ποιος είδε το θεό και δεν τον φοβήθηκε.
Αρχιζα να φωνάζω:

-Τι κάνετε ρε μαλάκες; 2000 χρόνια ήταν μέσα κι έρχεστε σεις και τον πετάτε έξω!

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016

Περίπτερα τέλος


Γς said


Το φθινόπωρο του 1911 στην οδό Πανεπιστημίου, το πρώτο περίπτερο της Αθήνας είναι πλέον γεγονός. Σημαντικό κομμάτι των εσόδων αποτελούσε φυσικά ο Τύπος της εποχής: σε μια Ελλάδα που δεν πήρε μέρος και σε λίγους πολέμους εδώ που τα λέμε, οι εφημερίδες ήταν το μοναδικό μέσο ενημέρωσης. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, τυπώνονταν τρεις ακόμη και τέσσερις φορές.
Το προϊόν εκείνο που στήριξε οικονομικά το περίπτερο μέχρι και τις μέρες μας, δεν είναι άλλο από τον καπνό. Σε μια εποχή με πενιχρές οικονομικές δυνατότητες, τα περίπτερα διέθεταν χύμα τσιγάρα κι έτσι ο καθένας αγόραζε 2 ή 3 ανάλογα με το βαλάντιο του, με ελάχιστη τιμή του ενός τσιγάρου στα περίπου 20 λεπτά της δραχμής.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, στα περίπτερα προστέθηκαν τα πρώτα ψυγεία με πάγο όπου αποθηκεύονταν αρχικά τα τσιγάρα ωστόσο δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους οι πορτοκαλάδες, οι λεμονάδες και οι γκαζόζες, όπως και οι πρώτες τσίχλες. Λίγο με την διακοπή των πολέμων και λίγο με την ανάπτυξη της χώρας γενικότερα, η καταναλωτική τάση των Αθηναίων αυξήθηκε και μαζί της και τα τετραγωνικά των περιπτέρων.

Όμως, η Ελληνική πρωτοτυπία πλέον καταργήθηκε.
Τέλος λοιπόν και ο θεσμός των περίπτερων στην Ελλάδα.
Κάθε περιπτερούχος που βγαίνει στην σύνταξη θα κλείνει και την επιχείρηση

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

Aιμα και αιμοπετάλια



* * * Ε Π Ε Ι Γ Ο Ν * * *
ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΙΑΣ ΦΙΛΗΣ ΜΑΣ
Αγαπητοί φίλοι
στο όνομα Παναγιώτης Μαρσέλος
για το τμήμα αιμοδοσίας ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΛΑΙΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
τηλ 2132009325, 2132009327,2107785105
χρειάζεται αιμα και αιμοπετάλια.
Όπως μου είπαν ανάγκη έχουν ιδιαίτερα για αιμοπετάλια (λήψη στο ίδιο νοσοκομείο).
Οι δότες αιμοπεταλίων θα πρέπει:
1) να είναι υγιείς (οι γυναίκες με λιγότερες από τρεις κυήσεις)
2) 18-45 χρονών
3)βάρος >60Κ
4) να έχουν αιμοδοτήσει έστω μία φορά
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!
ΕΠΕΙΓΕΙ!

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Με Κάπιταλ Κοντρόλ


Γς said

60:

Καλή χρονιά σε όλους! Ό,τι επιθυμείτε! Και να διαψευστεί (επιτέλους) το «Ποντίκι» που κάποτε είχε γράψει:

«Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά,
για αυτούς ο μήνας έχει εννιά,
για μας το δώρο γνώριμο,
ένα αγγούρι ώριμο»

Και με Κάπιταλ κοντρόλ.

 

Ο Πονηρός



Γς said

25:
>Όπως το καταλάβατε, χτες χαρτόπαιζα σχεδόν μέχρι πρωίας -όσο αντέξαμε δηλαδή στο μεσήλικο καρέ μας, με τα λεφτά να κυκλοφορούν όλη νύχτα. Μάλιστα προέκυψε και ενδιαφέρον θέμα διαιτησίας, αλλά το αφήνω για άλλη φορά.

Αξέχαστα φοιτητικά χρόνια:
-Είσαι πονηρός ρε;
Λέω στο τύπο, που έβλεπα, να χτενίζει την τράπουλα. Κι αυτός, που δεν τον είχα ξαναδεί
-Ναι, είμαι! Θέλεις να στο δείξω;
Ωχ, και θα το κάνουμε λαμπόγιαλο το καφενείο…Εκεί αυτός. Επέμενε. Να μου το δείξει. Ότι είναι πονηρός.
Σηκώνομαι, κλωτσάω την καρέκλα μου, ανεβάζω τα μανίκια μου και ντουγρού κατά πάνω του.

Αυτός ατάραχος.
Είχε βγάλει τη ταυτότητά του για να μου δείξει ότι λεγόταν Πονηρός!