Ο απατεωνισκος

Γς said

18 Αυγούστου, 2016 στις 04:52

147:

Και που λες ρε Γιάννη ίσως να’ ναι κι η ίδια ταβέρνα που κάτσαμε να φάμε πέρυσι εκεί στο Κιάτο.
[Που αλλού θα τρώγαμε, που όταν μου έδειξε ο πατέρας μου τα φώτα του ένα βράδυ απ το Λουτράκι το είχα ακύσει «Πιάτο»]

Μόλις είχαμε φύγει από την Κόρινθο που είχαμε και μια αστεία περιπετειούλα:

Σουλατσάραμε όταν ένας πολύ ευγενικός κουστουμαρισμένος κύριος ξαφνικά με «αναγνώρισε» και ήρθε και μ αγκάλιασε και τριβόταν πάνω μου.

Γάτα εγώ, προσπάθησα να γλυτώσω το πορτοφόλι μου. Τελικά δεν θυμηθήκαμε που γνωριζόμαστε και για να τον ξεφορτωθώ έκανα ότι τον θυμήθηκα κτλ. Τότε μου άνοιξε την καρδιά του και μεταξύ των άλλων μου είπε ότι χάλασε το αυτοκίνητό του πιο κάτω και δεν κρατούσε λεφτά επάνω του κλπ κλπ.

Αυτά λέγαμε κι έκανε πλάκα η δικιά μου για τον τρόπο που με αγκάλιασε σφιχτά και εγκάρδια.

Κι εγώ που τρώγαμε και είχαν κατάλαδωθεί τα χέρια μου και δεν μας είχαν φέρει χαρτοπετσέτες τον αποθύμησα.

-Εδώ έπρεπε να συναντηθούμε και να σφιχτοαγκαλιαστούμε. Να σκουπίσω τα χεράκια μου στην πλάτη του, πάνω στο ωραίο κουστουμάκι του

Ο κύριος Κλαπάτσας

Γς said

16 Σεπτεμβρίου, 2016 στις 06:54

Κι ήταν μια μέρα που έβλεπαν τους καθηγητές οι γονείς για να μάθουν για την πρόοδο των τέκνων τους.

-Ο κύριος Κλαπάτσας;
-Γεωργιάδης παρακαλώ.
-Κύριε Κλαπάτσα πως πάει ο νεαρός;

Ο φυσικός μας.
Κλαπάτσα τον είχαμε βγάλει. Για εσωτερική και εξωτερική χρήση.

Ο Στέλιος

Γς said

22 Αυγούστου, 2016 στις 10:05

Καλά, ήταν γνωστή η καψούρα του Στέλιου με την Μαρίκα.

Ομως εκείνη την ημέρα το είχε παρακάνει.

Καθόταν απέναντί της σο τραπέζι και όχι μόνο την κοίταζε επίμονα αλλά παρατηρούσαμε και τα χείλη του, που προσπαθούσαν να σχηματίσουν κάτι σαν ρουφηχτό φιλί.

Από λεπτότητα δεν τον κράξαμε και τον παρατηρούσαμε με συμπόνια.

Τον είχαμε παρεξηγήσει όμως.

Μόλις είχε κόψει το τσιγάρο κι αυτή κάπνιζε απέναντί του σαν αράπης.

Και τα χείλη του δεν σχημάτιζαν φιλιά, αλλα ρουφηχτές τζούρες.

Και δεν μας είχε πάρει και χαμπάρι που τον κάναμε χάζι