Όπως είναι στη φωτό του
νήματος η βαμμένη γωνία με το αέτωμα και το υπόλοιπο κτίριο δε μοιάζει πλώρη
μαύρου αλλόκοτου καραβιού; Μια εφιαλτική πλώρη στην Πατησίων;
Φοιτήτριες
στα Μαθηματικά. Στη Βιολογία.
Να και μια περίπτωση που η δεσποινίς σπούδασε Βιολογία και αναδείχτηκε σπουδαία
θεωρητική οικολόγος κι εξελικτικός, με μαθηματικά μοντέλα και τέτοια. [και
σπουδαία theisticevolutionist]
Εχει
ήδη συνταξιοδοτηθεί πριν τρία χρόνια. Καθηγήτρια στο University of Massachusetts και στο Stanford.
Και
το ερώτημα είναι: Μπορούμε να μιλάμε για την φοιτήτρια και μετά καθηγήτρια στα
πανεπιστημια αυτά, JoanRoughgarden;
Πάντα
την ήξερα σαν JonathanRoughgarden, πριν αλλάξει φύλο στα
γεράματα.
6:
>Η διατύπωση της αναγόρευσης είναι ακριβώς η ίδια όπως στο δικό μου
διδακτορικό του 1979
Και χτες τα θυμήθηκα κι
εγώ πτυχία και διδακτορικά της εποχής μας.
Με ρώτησε η κυρά πώς να
αποδώσει στα Ελληνικά τα native και originated [για φυτά]. Και πες πες
για ενδημικά, καταγωγή και τέτοια της πέταξα και το «εκ Μεσοποταμίας ορμόμενο»
για κάποιο φυτό. Και τα έπαιξε. Με ρώτησε από πού βγαίνει αυτό.
-Από το πήρε φόρα, ορμή
και μας ήρθε!
Ετσι δεν έγραφαν;
Ο [ΕΠΩΝΥΜΟ] [ΟΝΟΜΑ]
ΕΚ [ΠΟΛΗ]ΟΡΜΩΜΕΝΟΣ
ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗΝ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ
ΕΝ ΤΩ ΕΘΝΙΚΩ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΩ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩ ΑΘΗΝΩΝ
ΚΑΙ ΜΕΤ’ ΑΚΡΙΒΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΝ
[…] ΕΝΕΚΡΙΘΗ ΕΤΕΙ ΕΒΔΟΜΩ
ΚΑΙ ΟΓΔΟΗΚΟΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΝΕΑΚΟΣΤΩ ΚΑΙ ΧΙΛΙΟΣΤΩ
>Εννοούσα ότι η penny είναι ομόρριζη με το pfennig.
Penny, pfennig από το … τηγάνι, pfanne.
Και το Groschen, 10 Pfennig το παρατσούκλι του.. Grosso, γρόσι.
Και πήξαμε στην κατοχή
από δραχμές.
Μέχρι 100 δισεκατομμύρια δραχμές που δεν αγόραζες ούτε μια πιπίλα όταν
γεννήθηκα τότε.
Die Dreigroschenoper.
The Threepenny Opera. Αλλά
και η Oπερα της πεντάρας.
Πρόλαβα τη δεύτερη
μετακατοχική μεταρρύθμιση του 1954, που κόψανε τα τρία μηδενικά, και τα
χιλιάρικα γίνανε δραχμές!
Και τι δραχμές; Μεταλλικές!
Και πεντάρες και δεκάρες.
Ελαμπαν καινούργιες.
Κι ήταν το αγαπημένο μας βιβλιοπωλείο του Μισκή στο Βύρωνα που τις έφερε
πρώτο.
Χαρές. Ούτε ευρό να ήτανε!
Και μετά και μετά, τα
συνηθίσαμε,
Και θυμάμαι τον Οικονομίδη στο Γκριν Παρκ να λέει ότι όποιος έχει επάνω τοy μια πεντάρα, δεν ξέρω τι κέρδιζε. Είχαν απαξιωθεί.
Όπως τώρα τα 1 λεπτού κέρματα.
«Θα
σε δω στο Χάνι του Σκορδά» έλεγαν οι παλιοί Αθηναίοι.
Κάτι σαν το «Θα σε δω στο πλοίο».
Και τούτο γιατί μέχρι εκεί, στο Πικέρμι, έφταναν οι εκδρομείς τα Σαββατοκύριακα
και σχημάατιζαν διάφορες παρέες, που έδιναν ραντεβού για μια άλλη φορά πάλι στο
Χάνι του Σκορδά.
@
77 : Όχι, δεν υπάρχει πλέον. Ενοικιάζεται. Έβγαλε ανακοίνωση ότι θα
ανακαινιστεί, αλλά τελικά αυτό δεν έγινε ποτέ, και «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ».
Κρίμα,γιατί ήταν ανοιχτό από το 1862…Το κτίριο και η πρώην επιχείρηση ανήκουν
στην οικογένεια του πρώην Νομάρχη Αττικής Λεωνίδα Κουρή.
Κι
άλλη μου διαφωνία, η έκφραση ήταν «Χαιρετίσματα στου Σκορδά το Χάνι», κι
ακουγόταν σαν το «Χαιρετίσματα στον πλάτανο»…
158:
Κι ήταν ευγενέστατος ο υδραυλικός που είχε έρθει να αλλάξει το καζανάκι στο
μπάνιο του γιου μου όταν έμενε στην οδό Oudry στο Παρίσι.
Εμένα
όμως δεν μου άρεσε η φάτσα του και οι μαλαγανιές του.
Τους έλεγαν να τον προσέξουν αν θα κάνει σωστά τη δουλειά του, μα αυτοί με
έβρισκαν υπερβολικό.
Τελικά
ο άνθρωπος τελείωσε τη δουλειά του, πήρε το παλιό καζανάκι και έφυγε.
Και πολύ στεναχωριόμουν που δεν του έπιασα κάποια κακοτεχνία, κάποια μπαμπεσιά.
-Μα
τον έκοψα σας λέω! Ηταν κουφάλα. Είχε καταλάβει ότι τον είχα μυριστεί γι αυτό
ήταν άψογος.
Τέλος
πάντων. Και μας πήγε η νύφη μου σ ένα Λιβανέζικο εστιατόριο εκεί δίπλα στην οδό
ReineBlanche.
Δεν μου είχε περάσει κι ακόμα θα το σκεφτόμουν αν δεν πέφταμε πάνω σε ένα
καζανάκι.
Ηταν το δικό μας παλιό καζανάκι! Το είχε ξεφορτωθεί ο άθλιος, πάνω στο
πεζοδρόμιο δίπλα στο μαγαζί.
183: >Και θυμήθηκα τις πολύ παλιές διατάξεις συνταξιοδότησης μητέρων με ανήλικα
παιδιά.
Οπως η μακαρίτισσα κυρά
μου με τρία παιδιά, κάτω των 5 ετών.
Αλλά και μία συνάδελφός μου που συνταξιοδοτήθηκε για να μεγαλώσει το ανήλικο
παιδί της. Δυο μήνες πριν αυτό
ενηλικιωθεί!
>Και ένα παλιό που ενδιαφέρει όσους αγαπούν τα μαθηματικά.
Αγαπητή Λ,
Το
πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή (ΠΠΠ) κι οι μέλισσες.
Ο λίκνος σου λέει ότι ο εγκέφαλος μιας μέλισσας, που είναι όσο ένα σποράκι χλόης
μπορεί να λύσει τέτοια προβλήματα καλύτερα από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Κι
εκεί που έτρεχα στην εθνική δίπλα σε κάτι ανθισμένα λιβάδια βλέπω μπροστά μου
μια μέλισσα που προσπαθούσε να βρει την συντομότερη διαδρομή για να συλλέξει το
νέκταρ της ημέρας της.
Και
τι νομίζεις ότι της πέρασε από το μικροσκοπικό της μυαλουδάκι σαν με είδε;
Ο ποπός της!
Όταν έπεσε πάνω στο παρμπρίζ μου με φόρα.
Και
θυμάμαι νήπιο το θαυμαστό εντομολόγιο του λεωφορείου που οδηγούσε ο πατέρας
μου. Αθήνα-Γιάννενα.
Τρεις μέρες πήγαινε έλα τότε. Με τους παλιόδρομους και τα σταματήματα λόγω των
εμφυλιακών επιχειρήσεων.
Ένα σωρό πεταλούδες, μέλισσες, μπάμπουρες, σφήκες. Όλα σαν συλλογή φυσιοδίφη
κολλημένα στο ψυγείο του αυτοκινήτου. Πάνω απ την τρύπα της μανιβέλας.
Και ποιος θυμάται πια της μανιβέλες των αυτοκινήτων;
Α,
ήταν και μια άλλη μέλισσα που έλυνε το πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή σε
ρίαλ τάιμ, όταν βρέθηκε στο δρόμο της το ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινήτου μου.
Κι
όπως όλα τα πετούμενα έντομα δεν μπορούσε να βγει πάλι και έψαχνε τρύπα στο
πίσω τζάμι.
Και μετά μου λες ότι είναι σαΐνια στη λύση πολύπλοκων προβλημάτων.
Τελικά
στα διόδια μετά καμια 50ρια χιλιόμετρα κατέβηκα και την έβγαλα με το ζόρι.
Κι άντε τώρα να συνεχίσει την πλοήγησή της στο γκραφ που είχε στο μυαλουδάκι
της, που είχε υποστεί τεράστια οριζόντια μετατόπιση. Και σιγά μην το είχε
καταλάβει.
Και
πίστεψέ με τέτοια γραφήματα είναι πάρα πολύ δύσκολα.
Προσπαθούσα να λύσω κάποτε ένα πρόβλημα ΠΠΠ (TSP) της διαδρομής ενός ασθενούς που μόλυνε με το ιό του
πρόσωπα σε διάφορα γεωγραφικά σημεία. Εννοώ ότι δεν ήταν η συντομότερη
διαδρομή, τουλάχιστον όσον αφορά τον ιό, αλλά και τον φορέα του, που ήταν στα
αεροπλάνα σαν την μέλισσα στο αυτοκίνητο.
Μόνο
η διαδρομή του ελεύθερου πουλιού του Χρηστάκη, δεν καθορίζεται από τον εγκέφαλο
[τον επάνω;)]:
Από
κανάρα σε κανάρα.
Που πρέπει ν αλλάζει την τροφή και όχι σκέτο κανναβούρι, κανναβούρι