Η μάνα μου

Γς said

10 Μαΐου, 2015 στις 02:52

Η μαμά μου.
Ετσι την φωνάζω.

Και το νιώθω. Στα ταχτοποιημένα ρουχαλάκια μου, στα θαμπωμένα τζάμια της κουζίνας. Στην έννοια που έχει στα δικά μου παιδιά της. Που είναι μητριά τους, μα τα αγαπάει τόσο. Οσο κι αυτά.
[Λένε, οι κακές γλώσσες, ότι την αγαπάνε γιατί με φορτώθηκε – και με ξεφορτώθηκαν]

Γιορτή της Μητέρας σήμερα 10 Μαΐου.

Κι αυτή δεν γνώρισε μάνα.
Ούτε και πότε γεννήθηκε, κει κάτω μέσα στους πολέμους.
Και διάλεξε μάνα. Την Παναγία. Και γενέθλια. Στις 15 Αυγούστου.
Τι να κάνουμε; Είναι και θεούσα.

Κι όσο σκέφτομαι τη δικιά μου μάνα και τις Χριστοπαναγίες της που πήγαιναν σύννεφο.

Χέπι, μάδερς ντέι!