Το μπουζί

Γς said

1 Απρίλιος, 2017 στις 03:51

Και πήγα χθες το απόγευμα στους Χαιρετισμούς.

Εριξα γρήγορα μισό ευρώ στο παγκάρι και δυο τρία κεριά στο πάτωμα, πάνω στη φούρια μου ν ανάψω κανα μπουζί [όπως λέμε εμείς οι γαλλομαθείς το κερί] και να πάω να βρώ καρέκλα, κάθισμα, στασίδι να καθίσω.

Τελικά βρήκα δύο άδεις καρέκλες και κάθισα στη μία. Στο τσαχ πρόλαβα, με φωτο φίνις, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που κατευθυνόταν κι αυτό εκεί.
Κάθισε το γεροντάκι κι εγώ έκανα το κορόιδο για τη κακομοίρα τη γιαγιά που τον άφησε κι έφυγε. Ηρθε όμως να τον δει πως ήταν αρκετές φορές.

Αυτό που παρατήρησα ήταν ότι δεν σηκώθηκε ο παππούς ούτε μια φορά, ενώ εγώ είχα το νου μου και μόλις το εκκλησίασμα σηκωνόταν, όρθιος κι εγώ, σαν να το έκανα από μόνος μου.

Ντάξει, καλά ήτανε, λέμε τώρα, άκουσα και το Τη Υπερμάχω κανα δυο φορές.

Ψιλοβαρέθηκα όμως και την έκανα προς το τέλος, με ελαφρά πηδηματάκια…

Ηταν μωρέ κι αυτός απέναντι που με κοίταζε βλοσυρά και καχύποπτα όλη την ώρα.

Δεν τον ήξερα, πρώτη φορά τον έβλεπα:

Ο Αγιος Αλέξανδρος σε μια μεγάλη εικόνα.

[Ο Μέγας Αλέξανδρος σε μια άγια εικόνα, δεν πάει ε;]