Τζημ

-Χελόου Τζημ
-Χελόου Τζων
Συναντιόμασταν συχνά με τα ποδήλατά μας πηγαίνοντας στο Πανεπιστήμιο, στο Χιούστον.
Ηταν ένα συμπαθητικό γεροντάκι. Μιλούσαμε για τα διάφορα και δεν τον είχα ρωτήσει τι κάνει στο Πανεπιστήμιο. Τον έκοβα για τεχνίσιαν, για μαραγκό, για ηλεκτρολόγο. Θυμάμαι που είχε προσαρμόσει στα γυαλιά του ένα μικρό οδοντιατρικό καθρεφτάκι για να κοιτάζει πίσω.
Κι ήρθε μια μέρα που ο πρύτανης δεξιώθηκε τους καθηγητές. Περνούσαμε μπροστά του, μας χαιρετούσε κλπ κλπ. Στην ουρά λοιπόν περίμενα να φτάσω κι εγώ, όταν είδα το ψηλό  Τζημ   γραβατωμένο με τα καλά του, δίπλα στον πρύτανη.
Αμάν! Πρέπει να είναι σπουδαίο πρφοσώπατο ο Τζημ.  Ελα όμως όταν πλησίασα ανακάλυψα ότι ο Τζημ ήταν ο Πρύτανης!
-Χελόου Τζων
-Σόρρυ Τζημ
-Σόρρυ γιατί;
Τι να του πω; Για τις κουρσσάρες, τους οδηγούς και τον τουπέ των πρυτανικών αρχών των Ελληνικών ΑΕΙ?