Μαύρα μούρα,
μαύρα χείλη.
Γάμος γινόταν
και την έκανα με ελαφριά πηδηματάκια απ την εκκλησία του χωριού.
Βρήκα και μια
μουριά πίσω απ την εκκλησία και της τάραξα τα μαύρα μούρα.
Κι όταν
ξαναμπήκα όλοι με κοίταζαν.
-Που είχες παει;
Η δικιά μου.
-Πουθενά, εδώ ήμουν.
-Και ποιος σε έβαψε έτσι;
-Πουθενά, εδώ ήμουν.
-Και ποιος σε έβαψε έτσι;
1 σχόλιο:
Θυμάσαι τις μουριές Πανόρμου και Ρούμελης έξω από ένα πανέμορφο κτήμα ?
Δημοσίευση σχολίου