Hewlett Packard 9825A

Γς said

12 Απριλίου, 2014 στις 02:20

110:
Compact Disc και Compact Disc Club.
CDC δηλαδή, όπως Centers for Disease Control.
Αλλά και Control Data Corporation.
Και Cyber και άλλα τέτοια φοβερά υπολογιστικά.

Μέρα νύχτα ο Γς πάνω στήν διατρητική μηχανή να πληκτρολογεί κάρτες για τον Cyber CDC.

Το όνειρο όμως του προσωπικού υπολογιστή ήταν γλυκό.
1970 και το πρώτο του …PC, ντάξει προγραμματιζόμενη αριθμομηχανή. Ηταν ο Hewlett-Packard 9100A.

Και μετά η μεγάλη μου αγάπη. Το HP 9825A, με την HPL(language) και τις τέιπ κάτριντζις.
Λειτουργούσε μέχρι το 2008 που βεβιασμένα άδειασα έναν χώρο. Τυχερός όποιος έχει σήμερα αυτήν την αντίκα.

Κυάλια νυκτός

Γς said

28 Νοεμβρίου, 2015 στις 11:17

7:
Ε, ας το γράψουμε κι αυτό. Το παρα-παραπλανητικό:

Κυάλια νυκτός έλεγε η αγγελία και η συνοδευτική φωτό σε κάτι τέτοιο παρέπεμπε.
Από περιέργεια τα παράγγειλα. Περιέργεια = είχαν μόλις 6 ευρώ, επί το σωστότερον.
Σε 2-3 μέρες με πήραν τηλέφωνο:

-Ξέρετε, υπάρχει μια επιβάρυνση 25 ευρώ για τα έξοδα αποστολής. [Κυπραίικη εταιρεία]. Δέχτηκα. Η περιέργεια και η γάτα γαρ.

Εφτασαν, πλήρωσα 31 ευρώ και άνοιξα τη συσκευασία. Ηταν μια πλαστική απομίμηση κυαλιών 2, 3 εκατοστών που μόλις χωρούσε μια μικρή μπαταρία για να φωτίζει τη νύχτα ένα μικρό λαμπάκι.
Φυσικά ούτε ίχνος φακού, γυαλιού, αλλά και κάποιας έστω οπτικής σωλήνας-οπής.

Αν σας πω ότι το γλέντησαν κιόλας;:
Μου έστειλαν ε-μέιλ ρωτώντας με κατά πόσο έμεινα ευχαριστημένος.

Πεταλούδα φλέβας

Γς said

28 Νοεμβρίου, 2015 στις 11:39

Αλλη μια Μαγνητική Τομογραφία χτες στο Ερρίκος Ντυνάν.

Και στο τέλος το μανούλιον, η χειρίστρια, με ρώτησε αν θα κάνω άλλη εξέταση και μου έβγαλε την «πεταλούδα» από την φλέβα, που βάζουν τα φάρμακα, σκιαγραφικά και τέτοια.
Οπότε της λέω:

-Και τώρα πάλι θα ψάχνουμε για φλέβα;
-…
-Για την άλλη μαγνητική τομογραφία…

Εκανε πως εκτίμησε το χιούμορ μου.

Το αλλο πρόσωπο της κρίσης;

Times: Οι Ελληνίδες φοιτήτριες εκδίδονται για ένα σάντουιτς ή μια τυρόπιτα

Πηγή: Times: Οι Ελληνίδες φοιτήτριες εκδίδονται για ένα σάντουιτς ή μια τυρόπιτα | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/238029/times-oi-ellinides-foititries-ekdidontai-gia-ena-santoyits-i-mia-tyropita#ixzz3soX051Qy

Μεταπτυχιακή τυρόπιτα
[Ολο το μεταπτυχιακό τμήμα]

Submarine

Γς said

28 Νοεμβρίου, 2015 στις 20:06

77:

Και η ελληνοαμερικάνικη [Αστόριας] εκδοχή του Κίτρινου Υποβρύχιου των Μπήτλς:

«Ουι ολ λιβ ιν ε γιέλοου σάμπμαριν
[Σ’] γέλασα μωρή
[σ’] γέλασα μωρή»

Το τρένο φεύγει στις οχτώ

>Το τρένο φεύγει στις οχτώ
ταξίδι για την Κατερίνη

Κι ήταν κι ένα κορίτσι, απ την Κατερίνη,
που το τραγούδαγε στο Les Argonautes του Καρτιέ Λατέν

Και μετά «πάμε για ύπνο Κατερίνα, που δεν σε λένε Κατερίνα»

-Το τρένο φεύγει στις οχτώ
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Το τρένο φεύγει στις οχτώ
ταξίδι για την Κατερίνη
Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει
να μη θυμάσαι στις οχτώ
να μη θυμάσαι στις οχτώ
το τρένο για την Κατερίνη
Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει

Σε βρήκα πάλι ξαφνικά
να πίνεις ούζο στου Λευτέρη
νύχτα δε θα `ρθει σ’ άλλα μέρη
να `χεις δικά σου μυστικά
να `χεις δικά σου μυστικά
και να θυμάσαι ποιος τα ξέρει
νύχτα δε θα `ρθει σ’ άλλα μέρη

Το τρένο φεύγει στις οχτώ
μα εσύ μονάχος σου έχεις μείνει
σκοπιά φυλάς στην Κατερίνη
μεσ’ στην ομίχλη πέντε οχτώ
μεσ’ στην ομίχλη πέντε οχτώ
μαχαίρι στη καρδιά σου εγίνει
σκοπιά φυλάς στην Κατερίνη

ΘΩΝ-ΘΗΣΕΙΟ

Πιτσιρικάς 14-15 χρονών.

Τόσο παλιά, που υπήρχε κι εκείνος ο λεγόμενος πύργος του Θων, περίπου απέναντι από τον άλλον τον σημερινό πύργο των Αθηνών στους Αμπελοκήπους. Οπως λέει κι ο Αθεόφοβος στα σχόλια πρόκειται γι την βίλλα Μαργαρίτα. Ο πύργος ή καλύτερα η βίλα Θων ήταν στη γωνία Αλεξάνδρας κηφυσίας και ανατινάχτηκε στα Δεκεμβριανά. Δεν το ήξερα και τον ευχαριστώ πολύ

Υπηρχε και μια λεωφορειακή γραμμή  ΘΩΝ-ΘΗΣΕΙΟ, που το λεωφορείο πηγαινοερχόταν από την Ακρόπολη στου "Θων" και τούμπλαλιν.

Και ξαφνικά ένα ζευγάρι άρχισε να φωνάζει “Acropolis, Acropolis”, πάνω που φτάναμε στου Θων.

 Και ξυπνάει αμέσως μέσα μου το δραγουμάνικο (ειδικότης κτηθείσα εν Πειραιεί, Τρούμπα μεριά, Νοταρά και τέτοια, με τον 6^ο Στόλο και τσι πουτάνες – Γκερλς!Ντου γιου γουόντ γκέρλς Τζώνυ?) και λέω στο ζευγάρι

-Ρόν νταϊρέκσιον, γιου χεβ του…

Δεν πρόλαβα να τελεωσω.

Βάζει τη χερούκλα του ο εισπράκτορας (δεν υπάρχουν πια στα Λεωφορία), με σπρώχνει στην άκρη και τους λέει:

-Εντό Θον!, Ακροπολη ανάποντα!

Και καπάκι ένας επιβάτης:

-Το σκίζεις το εγγλέζικο, μπράβο!

Παράρτημα!

Γς said

16 Νοεμβρίου, 2015 στις 01:40

39:

>για τους δεσποτάδες έχεις δίκιο, η αναφορά του κοσμικού επωνύμου χρησιμοποιείται σαφώς υποτιμητικά.

Και θυμάμαι την περίπτωση του Μακαρίου.
Μούσκο τον ανεβάζανε, Μούσκο τον κατεβάζανε ενίοτε οι επικριτές του.
Η Εστία μονίμως.

Και μιας που λέμε για Μακάριο, ας πούμε τι μου θύμισε το χτεσινό νήμα-άρθρο
«Το Παρίσι καίγεται, ο φασισμός ανεβαίνει»

1955. Καισαριανή, Βύρωνας, Υμηττός. Ξύπνησαν γύρω στις 11 από τις φωνές μιας ομάδας εφημεριδοπωλών που έτρεχαν κουβαλώντας πόκους εφημερίδων και φώναζαν:

«Η Κύπρος φλέγεται! Ο Μακάριος αυτοκτόνησε! Παράρτημα!»

Κι όλος ο κόσμος, της μοναδικής ενημέρωσης από την ΕΙΡ [που θα είχε κλείσει εκείνη την ώρα με τον Εθνικό Υμνο] έσπευδε να αγοράσει ένα φύλλο.

Και ματαίως έψαχναν να βρουν κάτι σχετικό με τα διαλαλούμενα υπό των εφημεριδοπωλών που έκαναν την αρπαχτή τους εκείνη τη νύχτα

Α λα τουρ Εφέλ ντε Φιλιατρά

Ιάκωβος said

15 Νοεμβρίου, 2015 στις 18:48

Αθάνατε Μοριά

Στο σχετικό δελτίο Τύπου του, ο Δήμος Τριφυλίας αναφέρει:

"Αποτίωντας τον ελάχιστο φόρο τιμής, ο Δήμος μας διοργανώνει εκδήλωση πένθους σήμερα, Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015, στον Πύργο του Άιφελ στα Φιλιατρά.»

Προσγείωση

Γς said

25 Οκτωβρίου, 2014 στις 03:07

133:

Εντάξει δεν πέρναγε το τανκ 30 πόντους από πάνω μας, αλλά πέρναγε το πολύ πολύ βαρύτερο και θορυβοδέστερο 747 μερικά μέτρα από πάνω πάνω μας.

Ηταν στην αρχή του διαδρόμου από την πλευρά του γκολφ που πήγαινε ο Καραμανλής του τότε αεροδρομίου στο Ελληνικό. Λίγο υπερυψωμένο από το δρόμο και χωρίς περίφραξη γιατί καμιά φορά τα αεροπλάνα κατέβαιναν πάρα πολύ χαμηλά εκεί στη προσγείωση.
Ηταν και μάλιστα τσιμενταρισμένη η άκρη αυτή του διαδρόμου.

Ε, εκεί ξαπλώναμε με τα πιτσιρίκια μου και χαζεύαμε τα μεγαθήρια που ερχόντουσαν κατά πάνω μας για να προσγειωθούν.
Και έτρεμαν τα σωθικά μας από το θόρυβο και τον τρόμο βλέποντας την τεράστια ατσαλένια άτρακτο να περνά ξυστά από πάνω μας.

Caktos L'Errance d'Arabie

Γς said

13 Νοεμβρίου, 2015 στις 09:01

Ονειρο κι αυτό!

Εξετάσεις. Και ποιος δεν βλέπει ότι οφείλει ένα μάθημα ή κάτι τέτοιο και ζορίζεται μέχρι να περάσει ο εφιάλτης.

Σήμερα όμως ήμουν εξεταστής.
Και δεν είχα ένα γεμάτο αμφιθέατρο. Μια πλατεία είχα.
Δεν λέω. Δεν ήταν η Τιεν Αμέν, αλλά όσο και να το κάνεις ήταν μια μεγάλη πλατεία.
Είχα και την κυρά με το αισθητικό της γούστο να τους τοποθετεί κατάλληλα ανάμεσα στους φανοστάτες και τις ζαρντινιέρες.

Δεν θυμάμαι τα θέματα κλπ. Θυμάμαι όμως όταν τελείωσαν και παράδωσαν τις κόλλες.
Δεν ήταν κόλλες. Ξύλινες τάβλες ήτανε. Και είχαν μήκος ανάλογο του πόσο είχαν γράψει.
Μικρές όσο ένα σμαρτ κινητό, άντε ένα τάμπλετ και μεγάλες, σαν μια τάβλα καλουπώματος.
Και μάζευα τα γραπτά [τάβλες] με ένα υπεργολαβικό [άντε εργολαβικό] φορτηγάκι.

Κι απάνω που είχα γίνει Γς-μπετατζής-ντ-Αραμπί και τράβαγα τα μαλλιά μου, που να τα πάω και πώς να τα βαθμολογήσω, ξύπνησα.

Η Χριστίνα

FaceBook:

 

Anna Silia

6 hrs ·

>-Να προσέχεις βλαμμένο! Να προσέχεις, μην χάσεις την αγάπη για την Χημεία (μου μουρμούρισε και ξανάκανε μεταβολή,

Εχω κι εγώ Αννα τη Χημικό μου Φωφώ. Δεν ήταν στο Λύκειο, αλλά στα μεταπτυχιακά μας και την έλεγαν Χριστίνα. Ηταν καλαμπουρτζού σαν και μένα και είχε κάτι σαν την τρέλα μου. Και πως μου άρεσε όταν μου έλεγε:

«Πάμε μέσα». Κι αρχίζαμε την πάρλα επί παντός του επιστητού. Την επικαιρότητα και το Κατινάζ του Ερευνητικού Κέντρου.

Πάντα θυμάμαι το χαμόγελό της και τα μάτια της πίσω από τα χοντρά γυαλιά της, όταν έβαζε το τσιγαράκι της στην πίπα της στο γραφείο της.

Θυμάμαι το Μίνι Κούπερ της, τη γατούλα της μέσα στο τίγκα από βιβλία στο σπίτι της στο Κολωνάκι.

Πόσα δεν της οφείλω.  Τι να πρωτοθυμηθώ. Ας είναι όμως μόνο τούτο:

-Γιάννη όσο πιο γρήγορα καταλάβεις ότι σ αυτή τη ζωή θα είσαι μόνος, τόσο το καλύτερο.

Θεός σχωρέστην  

Ο Αγαπούλας

Γς said

22 Ιανουαρίου, 2014 στις 15:56

47:
>Θυμηθείτε, τον Μάκαρο: φυγόδικος και καταζητούμενος

Ο Μάκαρος-Αγαπούλας κα οι “αναζητήσεις” του:

Δύο μεγάλες «αδελφότητες» θρησκευτικές υπάρχουν στην Ελλάδα.
Η Ζωή και Ο Σωτήρ.

Τις έχω τιμήσει και τις δύο με μία και μοναδική επίσκεψή μου στην κάθε μία.
Για την Ζωή σας έχω ξαναμιλήσει.
Να τώρα και για τον Σωτήρα:

Με είχε προσκαλέσει ένα μέλος του σε κάποια λειτουργία τους. Αγαπητός φίλος και συνάδελφος, που δεν ήξερε τι σιγανοπαπαδιά ήταν ο Γς.
Πήρα λοιπόν το 2/3 της πιτσιρικαρίας μου και πήγα.

Ο μεγάλος με το που μπήκαμε πατάει ένα ρέψιμο που όλοι γύρισαν να μας κοιτάξουν.
Γύρισε κι ένας ακριβώς μπροστά μας. Κι ο μεσαίος μου τα έχασε.
-Ξέρεις ποιος είναι αυτός; Μου λέει.

Ηταν η εποχή που όλη η Ελλάδα τον έψαχνε, για ένε σωρό αιτίες.
Κάτι με τραυματισμούς στην Αίγλη Ζαππείου. Κάτι με μπιστολάκια, με λαθραία, με λαθρεμπόριο χρυσού, με, με…

Δεν τον έβρισκαν όμως πουθενά (έλεγαν). Είχε ανοίξει η γη και τον είχε καταπιεί (έλεγαν).

Και να! Ηταν μπροστά μας. Και με παρέα, δυο τρεις νοματέους. Ενας απ αυτούς ήταν και βουλευτής. Πρωτοκλασάτο μέλος κόμματος. Και υπουργός κατά συρροήν, τα 20 επόμενα χρόνια

Τα κουμπιά

Γς said

10 Νοεμβρίου, 2015 στις 14:21

184:

Και που λες τρεις ήμασταν οι φοιτητές που είχαμε νοικιάσει στη Σόλωνος ένα δώμα-γκαρσονιέρα.

Βάζαμε ο καθένας από ένα κατοστάρικο αλλά εισπράτταμε 3 με 4. Το είχαμε υπενοικιάσει ο καθένας μας κρυφά από τους άλλους δύο και σε μερικούς άλλους.

Ετσι συνήθως κάναμε ουρά για να …

Κι εκεί λοιπόν ήταν να πάθω την πλάκα της ζωής μου:

Ξεκούμπωνα κούμπωνε. Ξεκούμπωνα κούμπωνε. Όλα τα κουμπιά του φορέματος στην πλάτη. Και δεν άντεξα:

-Ε, άει στο διάολο! Πάμε να φύγουμε.

Κι ένα χρατς ηκούσθη και τα κουμπιά σκόρπισαν στο πάτωμα. Τα ξήλωσε όλα με μιας.

Πράιμ Μίνιστερ

Γς said

31 Αυγούστου, 2015 στις 10:41

Και τον καιρό της χούντας ο Παπαδόπουλος θέλοντας να καταπολεμήσει την γραφειοκρατία είχε θέσει ένα ερευνητικό κέντρο [το γνωστό Πυρηνοστάσιο] οργανωτικά κατευθείαν στον πρωθυπουργό.

Ετσι στα έντυπα, φακέλους κλπ του κέντρου προηγείτο της επωνυμίας και διεύθυνσης το «Prime Minister”.

Κι έχω ακόμη απαντήσεις σε γράμματά μου [Γς Prime Minister, ..street, Athens, Greece] του τύπου:

Your Excellency Mr. Prime Minister

 κλπ

Λεβέντης

Γς said

31 Αυγούστου, 2015 στις 18:08

10:

…που σαν θα μεγαλώσουν όλα θα γίνουν  Λεβέντες για χάρη του Πειραιά

Οι αχρείοι

Γς said

31 Αυγούστου, 2015 στις 09:49

Καλημέρα

κι έχεις και κάτι αχρείους με φαιδρές αναρτησεις στο ΦΒ:

>Πήγαινε γρήγορα ν’ αλλάξεις κάλτσες!

Και οι ίδιοι αχρείοι με τις φαιδρές αναρτήσεις στο ΦΒ ξαναχτύπησαν προ ολιγου:

Trolls

Leonicos said

30 Αυγούστου, 2015 στις 10:58

Στην Νορβηγία όπου πέρασα κάποιες μέρες προσφάτως, συνέβη το εξής απίθανο περιστατικό, που φοβάμαι ότι δεν θα το πιστέψετε.

Βγήκα πιο έξω, μέσα στο δάσος, κι εκεί αντίκρισα καμιά δεκαριά τύπους, αλλόκοτους και περίεργους, με μακριές μύτες, με κομμένα αφτιά, με μακριές γλώσσες μέχρι τα πόδια, με κουρελιασμένα ρούχα…

Για να είμαι ακριβέστερος, δεν πήγα τυχαία. Και άλλοι εκδρομείς τα είδαν, αλλά τα ανθρωπόμορφα αυτά στοιχειά, μόλις τους είδαν, το έβαλαν στα πόδια. Δύσπιστος όπως πάντα, πήγα να δω κι εγώ τι συμβαίνει, παρά τις περί του αντιθέτου φωνές της Φωτεινής.

Εμένα… σχεδόν με καλωσόρισαν. Με μύρισαν… και μου είπαν να καθίσω κοντά τους. Ένιωθα πολύ αμήχανα, γιατί φοβόμουν και λίγο αλλά δεν τολμούσα να φύγω. Κάποια στιγμή με ρώτησαν από πού είμαι. Απάντησα φυσικά, ειλικρινής πάντα, από την Ελλάδα.

Μόλις άκουσαν Ελλάδα, . έγινε αίσθηση.΄Άρχισαν να ψυθιρίζουν κάτι μεταξύ τους… Και ξαφνικά με ξαναρωτούν ‘δικός μας είσαι;’

‘Τι θα πει δικός σας;’ ρωτάω.

Να… μήπως είσαι κι εσύ από κείνη την παρέα που γράφει στου Σαραντάκου;

Ξέρετε τον Σαραντάκο; απόρησα.

Μα φυσικά! Και τον Γς, και τον Τζι και τον Λεώνικο…

Εγώ είμαι ο Λεώνικος! είπα.

Σοβαρά; φώναξαν όλοι μαζί. Μα εσύ δεν μοιάζεις με Τρολλ!

Μόλις άκουσα ότι είχα μπλέξει με τρολλ, πήγα να φύγω. Εκείνοι όμως, όλο κατανόηση, μου έβαλαν κι έφαγα πρώτα.

Veni, vidi, vici

Η Veni, vidi, vici κούπα μου

Πανσέληνος

Γς said

30 Αυγούστου, 2015 στις 02:17

Πανσέληνος σήμερα.

Κι έχεις και την φίλη μας τήν Αννα Σίλια που γράφει τώρα στο ΦΒ:

Sorry παίδες, αλλά σας καληνυχτίζω και φεύγω…
Πάω… κεραμίδια, να χαζέψω την πανσέληνο…
Και μην μου πείτε πως… έχει δύσει (η πανσέληνος) εδώ και ώρα, γιατί εκεί πάνω στα «κεραμίδια», όλο και κάποιο «φεγγάρι» θα βρεθεί για να χαζέψει κανείς…
Αρκεί να ξέρει τον δρόμο για … τα «κεραμίδια»

Καλυνύχτα ζωηρούλα Αννα.