ΔΙ.ΑΣ

Γς said

28 Αυγούστου, 2016 στις 01:09

Και ξαφνικά σε μια λεωφόρο, σήμερα το απόγευμα, νά’ σου δυο ζευγάρια ΔΙ.ΑΣ, από ένα δρομάκι.


Και βγάζω το χέρι μου και τους κάνω νόημα.

-Γιατί έβγαλες το χέρι σου; Η δικιά μου.

-Να τους πω να μην πεταχτούνε, με τις μηχανές τους, πριν περάσω.

-Δηλαδή, πήρες το νόμο στα χέρια σου!

Τα άπαντα του Λένιν

Γς said

26 Νοεμβρίου, 2014 στις 13:06

Την θυμάμαι από τότε που πούλαγε Οδηγητή. Και πηγαίναμε κάποτε για κάποια δουλειά σπίτι της, καρφωμένο το ραδιόφωνο στα αμάξι της στον Αρισερα στα Εφ Εμ, 902, δεν ξέρω πως λεγόταν τότε, και πέφτω επάνω σε μια βιβλιοθηκούλα με όλους τους τόμους, καμιά πενηνταριά και βάλε, των Απάντων του Λένιν.

-Αμάν ρε παιδιά, τα διαβάζετε όλα αυτά;
-Βέβαια. Ποιος μπορεί σήμερα να κάνει χωρίς αυτά. Ο δικός της.

Και το σήμερα έγινε πιο σήμερα.
Ηταν και το δικό της το ένα από τα τρία τέσσερα "Τόσα χρόνια είχα παρωπίδες" που άκουσα μαζεμένα με την πτώση του υπαρκτού.

Και ξαναβρέθηκα στο αμάξι της, κολλημένο στον Σκάι το ραδιόφωνο και στο σαλόνι στο σπίτι η  ίδια βιβλιοθηκούλα με διάφορα. Πλην Λένιν.

Κάκτος ο Σκοπευτής

Γς said

10 Αυγούστου, 2016 στις 04:15

Κι όταν ο Κάκτος-Γς φαινόταν [αλλά δεν ήταν] το ανερχόμενο αστέρι της σκοποβολής:

Στο μάθημα της Γυμναστικής στο πανεπιστήμιο:

Την μια χρονιά το έπαιξα κολυμβητής και έτρεχα στο κολυμβητήριο της σχολής Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά και την άλλη σκοπευτής στο Σκοπευτήριο Καισαριανής.

Και με την κολύμβηση καλά τα πήγα. Πλάκα είχε και το γλεντήσαμε.
Με τη σκοποβολή όμως, δεν την εύρισκα και ήθελα να την κάνω.

Πως όμως να πάρω υπογραφή για το μάθημα της Γυμναστικής;

Ενας τρόπος υπήρχε. Καλές επιδώσεις στο άθλημα.

Ετσι λοιπόν έβαλα τα δυνατά μου.

Μπάμ! Η πρώτη βολή. Στο τσαχ να βγει έξω απ το στόχο. Στην πάνω δεξιά γωνία. Στο γάμο του Καραγκιόζη δηλαδή.

Και καλά σιγά μην κατέθετα τα όπλα που λένε.

Γυρίζοντας κάποιο μαραφέτι, μανιβελάκι έφερα το στόχο κοντά μου και του έριξα δυο τρεις μπαταριές εξ επαφής στο κέντρο του και μετά πάλι με τα σπαγκάκια τον ξαναέστειλα στη θέση του.

Χαμός μόλις ήρθε ο γυμναστής.

Αρχισε να φωνάζει και στους βοηθούς του να έρθουν να δουν το φαινόμενο Γς.

Με κοίταζαν με δέος. Κι εγώ σεμνά με χαμηλωμένα μάτια.

Κι όσο θυμάμαι κάποιον ζηλιάρη που έδειξε την πρώτη μου βολή, αυτήν του γάμου του Καραγκιόζη και είπε:

-Αυτή όμως η βολή δεν δικαιολογείται

Ιππαστί

Γς said

6 Αυγούστου, 2016 στις 20:53

Και θυμάμαι την κλήση που άρπαξε ο ντάντης από την τροχαία γιατί οδηγούσε ιππαστί [την διαχωριστική γραμμή].

Τον ρώτησα τι πάει να πει ιππαστί και μου είπε για κάτι της μάνας τους

Orfeu Negro

Γς said

2 Αυγούστου, 2016 στις 16:06

26:

Κι ο Αποστόλης μεγάλωσε και χαθήκαμε.
Πάνε μερικά χρόνια που έμαθα γι αυτόν. Εγινε ναυτικός και όργωσε τις θάλασσες.

Παντρεύτηκε μια Βραζιλιάνα μαύρη. Μεγάλη πρόκληση για την εποχή εκείνη. Μιας και την έφερε να μείνουνε στην Ελλάδα.

Κι αρρώστησε ξαφνικά ο καπετάνιος και πέθανε. Κι έμεινε μόνο του το κορίτσι απ την Ιπανέμα, που πηγαίνει και περιποιείται τον τάφο του.

Χάρηκε που μας είδε

Orfeu negro ή και να γινόταν η Ευριδίκη να κατέβει στον Αδη για τον Καπετάνιο

Τα μυστήρια του θεάτρου της Επιδαύρου

Γς said

7 Ιουλίου, 2016 στις 12:01

125:

Τελικά πολλά παράξενα συμβαίνουν εκεί στην Επίδαυρο.

Είχα πάει πριν 30 χρόνια  με τα πιτσιρίκια μου να δούμε το θέατρο και όταν πήγαμε να φύγουμε κάνω όπισθεν και μπάμ!

Ένα δέντρο είχε έρθει ακριβώς πίσω απ τ αμάξι μας…