Το φθινόπωρο του 1911 στην οδό Πανεπιστημίου, το πρώτο περίπτερο της Αθήνας είναι πλέον γεγονός. Σημαντικό
κομμάτι των εσόδων αποτελούσε φυσικά ο Τύπος της εποχής: σε μια Ελλάδα που δεν πήρε μέρος και σε λίγους
πολέμους εδώ που τα λέμε, οι εφημερίδες ήταν το μοναδικό μέσο ενημέρωσης. Σε
πολλές περιπτώσεις μάλιστα, τυπώνονταν τρεις ακόμη και τέσσερις φορές.
Το προϊόν εκείνο που στήριξε οικονομικά το περίπτερο μέχρι
και τις μέρες μας, δεν είναι άλλο από τον καπνό. Σε μια εποχή με πενιχρές
οικονομικές δυνατότητες, τα περίπτερα διέθεταν χύμα τσιγάρα κι έτσι ο καθένας
αγόραζε 2 ή 3 ανάλογα με το βαλάντιο του, με ελάχιστη τιμή του ενός τσιγάρου
στα περίπου 20 λεπτά της δραχμής.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, στα περίπτερα
προστέθηκαν τα πρώτα ψυγεία με πάγο όπου αποθηκεύονταν αρχικά τα τσιγάρα ωστόσο
δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους οι πορτοκαλάδες, οι λεμονάδες και οι
γκαζόζες, όπως και οι πρώτες τσίχλες. Λίγο με την διακοπή των πολέμων και λίγο
με την ανάπτυξη της χώρας γενικότερα, η καταναλωτική τάση των Αθηναίων αυξήθηκε
και μαζί της και τα τετραγωνικά των περιπτέρων.
Όμως, η Ελληνική πρωτοτυπία πλέον καταργήθηκε.
Τέλος λοιπόν και ο θεσμός των περίπτερων στην Ελλάδα.
Κάθε
περιπτερούχος που βγαίνει στην σύνταξη θα κλείνει και την επιχείρηση
Γς said