2014

2014 και το θεωρώ ανέλπιστο δώρο.
Το 2000 είχα βάλει στόχο από την πρώτη στιγμή που ανακάλυψα ότι κάποτε θα αλλάξουν όλα τα ψηφία 1949, 50, 60, … ,1999, 2-0-0-0!
Μόνο που χλωμό το έβλεπα για εκείνη την εποχή να ζω, 56 χρονών γέρος
Ετσι θα είναι το 14o κατά σειρά δώρο μου.
Ασε που θα μπώ στα 70 γκουχ γκουχ ή μήπως είμαι;

Και πως πέρασαν τα χρόνια. Πως έπεσαν όλες οι γραμμές άμυνας. Πρώτα οι παππούδες, μετά οι γονείς και μετά οι θείες και οι θείοι. Δεν έμεινε κανείς.
Ο εχθρός εντός των τειχών.

Κωστέτσος ο Βουλγαροκτόνος

Γς είπε

25 Οκτωβρίου, 2013 στις 06:44

>ή το -κτόνος (π.χ. Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος) 

Κι ο Βασίλειος Κωστέτσος. Ο συμπαθέστατος.

Που είχε την ατυχία να είναι καλεσμένος του Αντρέα Μικρούτσικου σε μια εκπομπή του.

-Λοιπόν Βασίλειος. Σαν να λέμε Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος.
-…
-’Η παλουκοκτόνος;

Τόσο μαλάκας ο ένας και τόσο βλάκας ο άλλος που έμεινε στην εκπομπή…

Μίλα μου βρώμικα.

Που λέτε λοιπόν σ αυτό το μυστικό μου worksheet σε κάθε νέα καταχώριση στην κατηγορία Α επακολουθούσε η συμπλήρωση και των άλλων στηλών, Μ,Τ,Κ,Γ. Τα Γ σήμαινε γλώσσα. Όχι βέβαια αυτό που νομίζετε ντέρτι μάϊντς. Γλώσσα, γλώσσα του σεξ. Ηταν ένας βαθμός γλωσσομάθειας, πρόστυχων λέξεων κατά την διάρκεια του αγώνος κλπ.
Κι είχα λοιπόν και μια περίπτωση που αφού περάσαμε όλα τα στάδια από τα χαμηλά G, K επιτέλους στο A.

Και καλά την είχα μυριστεί την δαυλειά. Μάπα το καρπούζι. Ολες οι στήλες στο μηδέν και ιδίως αυτή της γλωσσομάθειας. Ελληνοκαναδέζα μεγαλωμένη εκεί, που τα ελληνικά της ήταν εξοργιστικά παλιομοδίτικα.

Ηταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι ήμουν θύμα της λίστας μου.

Όλα σχεδόν εγώ τα έκανα. Μέχρι που μίλησε:

-Εκσπερμάτωσες; 

Η λίστα του Κάκτου.

Πιτσιρικάς είχα μια λίστα, ένα worksheet, που πολύ αργότερα έμελλε να εξελιχθεί και σε μορφή Excel (μετά από τα διάφορα SQL, Oracle, dBASE, FoxPro κλπ).

Εκεί λοιπόν τις είχα όλες! Τις νυν,  τις πρώην, αλλά και τις επόμενες.

Με διαβαθμίσεις και διάφορους κωδικούς που μόνο εγώ γνώριζα.

Α π.χ. ήταν η ανωτάτη κατηγορία. Που πιο πάνω δεν γίνεται.

Β η κατηγορία των  “στο τσάχ” της κατηγορίας Α. Μόλις λίγα cm από το κρεββάτι.

C αυτές που ήγγικε η ώρα ίνα κτλ.

D, E, F. G, H, .. Μέχρι και την τελευταία κατηγορία.  Αυτών που συνήθως δεν είχαν ιδέα ότι ήταν  ήδη προγραμμένες. Στη λίστα του Κάκτου.

Και τι σπέσιαλ worksheet θα ήταν αν ήταν μόνο στον υπολογιστή μου.

Ηταν συνεχώς και στο μυαλό μου.

Με τι χαρά θυμάμαι έσπευδα να το ενημερώσω για κάθε αλλαγή.

Από G σε F, από E σε D. Καμιά φορά ήμουν τυχερός και πηδάγαμε καμία κατηγορία.

Κοπιαστική δουλειά  αλλά άξιζε να βλέπεις το εφίσιενσυ των σεξ οριεντέϊτιντ αλγορίθμων μου.

Αυτή εδώ π.χ. με έκανε να πάρω ταξί για να πάω σπίτι της’ Δεν μπορούσα να οδηγήσω απ την συγκίνηση. Ποια συγκίνηση; Μου τηλεφώνησε και κατάλαβα ότι εκείνο το βράδυ θα σπάζαμε κάθε προηγούμενο ρεκόρ: Από G σε Α !

Hondos Center

Γς είπε

29 Νοεμβρίου, 2012 στις 17:34

159:
>Για τη βολτίτσα στον Χόντο

Για τα Χοντος σεντερ λέτε;
Ανεβαίνω λοιπόν με μια φίλη μου στο φαγάδικο, στον τελευταίο όροφο (Χόντος-Ομόνοια).
Και μετά την έκανα μόνος, αφού θα έμενε να ψωνίσει, ήμουν και σκαστός από κάτι άλλες υποχρεώσεις.

Παίρνω λοιπον το ασανσερ και στο ισόγειο πέφτω πάνω σε ένα μάτσο γυναίκες που περιμένουν να βγω για να μπουκάρουν.
Εγώ όμως με ύφος σαστισμένοφοβισμένο:
-Σας παρακαλώ αφήστε με να περάσω.

Μισοαστεία μισοσοβαρά έκαναν ένα διάδρομο.
Αλλά εγώ εκεί.
-Μη με πειράξετε, μη με ακουμπήσετε, σας παρακαλώ.
Πέρασα και φαίνεται ότι τους άρεσε το αστείο. Εισέπραξα μερικά τσιμπήματα, χουφτώματα  κτλ κτλ που ήταν όλα δικά μου!

Ζεστά ψωμάκια

Γς είπε

26 Δεκεμβρίου, 2012 στις 21:42

49:
>Μανόλια σίγουρα θα είναι και όνομα.
Είναι όμως κι ένας συμπαθητικός φούρνος στους 11 δρόμους στο West Village του Μανχάταν.
Αν δεν τον ξέρετε, δεν πειράζει.
Σκεφτείτε που είχαν πάει πρωί πρωί ο Νίκολσον κι η δικιά του για τα 
ζεστά ψωμάκια στο φινάλε του As good as it gets

Το φωτοτυπικό

Ένα φωτοτυπικό είχε τότε η σχολή και σ αυτό φωτοτυπούσαμε τα θέματα των εξετάσεων

Με όλες βέβαια τις προφυλάξεις για να μην διαρρεύσουν στους φοιτητές.  Οι οποίοι όμως πήγαιναν μετά  και φωτοτυπούσαν το πρότυπο που κατά κανόνα ξεχνάγαμε στο μηχάνημα 

  

Είχαμε κι έναν θεούσο ανάμεσά μας  και δεν ξέραμε ποιος είναι.

Μας είχε ταράξει το χαρτί με τα κοντάκια και τους βιους αγίων που κοπιάριζε στα μουλωχτά.

Και πάει μια μέρα ο μεγάλος να βγάλει κάτι και βρίσκει το ξεχασμένο πρότυπο:

“Ενας είναι ο Κύριος, δεύτερη είναι η Παναγία.Τρεις είναι οι Παρθένες”

 -Τι είναι αυτά; Ποιες είναι αυτές οι τρεις παρθένες;

-Η μία πρέπει να είναι η κόρη μου. Του λέω σοβαρά σοβαρά.

Είχε γεννηθεί μόλις πριν δυο μέρες και ήταν ακόμη στο Λητώ.

Το μαιευτήριο.

Οδός Αγχέσμου

  

Γς είπε

22 Δεκεμβρίου, 2013 στις 10:57

>η ελαφρώς κακέμφατη οδός Αγχέσμου δεν είναι άλλη από τη σημερινή Βουκουρεστίου.

Διαβάζω στην Livepedia για το “κακέμφατος:

>που προξενεί κακή εντύπωση, ο αισχρός, ο άσεμνος

Και είναι τόσο κυριλέ δρόμος σήμερα.

Κι ανεβαίνοντας απ την Ακαδημίας κατά τις 2 το πρωί ο νεαρός Γς βλέπει μια δεσποινίδα να διαπληκτίζεται στη γωνία με την Βουκουρεστίου μ ένα ύποπτο υποκείμενο.
Γκαγκάν, σταματάει και κατεβαίνει απ το αυτοκίνητο:

-Σιγά ρε! Τι τρέχει δεσποινίς;
-Μου ζήτησε @ώλο κι εγώ του είπα να πάει στη Συγγρού.

:(

Doctor Zhivago - Lara's Theme

Γς είπε

1 Μαρτίου, 2013 στις 14:44

38:
> Πρωϊ πρωϊ οι κόρες μου, ολόκληρες μουλάρες πλέον.

Όχι τέτοιους χαρακτηρισμούς για τις δεσποινίδες κορούλες σου!

Ο μεσαίος μου συνήθιζε να λέει έτσι την μικρή του αδελφή.

Κλάμα μια μέρα έρχεται και την παίρνω αγκαλιά.
-Ο Νίκος με λέει Μουλάρα. Κλαψ κλάψ και λάκριμε
-Όχι, μωρό μου, Λάρα μου. (Ηταν και ο δόκτωρ Ζιβάγκο τότε και το Λάρα’ς θεμ)
-Σώπα μωρό μου, Λάρα μου, Λάρα μου, Λάρα μουΛάρα μουλάρα Μουλάρα Μουλάρα …
Και πετάχτηκε όλο αγριάδα. Και φτου κι απ την αρχή κλάμα και δάκρυα.
Εκείνα τα διαμαντάκια στα κοριτσίστικα ματάκια των θυγατέρων μας στα 3-4 τους χρόνια.

Και μια άλλη φορά πολύ πιο μικρή την είχα αγκαλίτσα και :

-Ένα αρνάκι πουλώ, ποιος τα αγοράζει;

 Και μου απαντάει :

-Εγώ! Και αρχίζει τα γέλια με το χωρατό της. Και ήθελε να το ξανακάνουμε, και ξανά και ξανά.

 –Ελα μπαμπά πάλι!.

Ποιος εγώ; Χαζομπαμπάς;

Ο Ναύαρχος ε.α.

Γς είπε

21 Δεκεμβρίου, 2013 στις 13:56

14:
>Ο Εθνικός Κήπος ήταν κάποτε Βασιλικός κι τέτοιος θα γίνει πάλι, μόνο που τώρα έχουμε καμμιά τρακοσαριά “βασιλικές” οικογένειες αντί για μία.

Ο Γς πάλι (ως συνοδός) σε νοσοκομείο (Ιατρικό Κέντρο Αθηνών) χτες, προσπαθούσε με αστειάκια να ξορκίσει το κακό.

Αυτή την φορά ήταν ο απόστρατος ναύαρχος(;) που θυμόταν τους βασιλιάδες που μετέφερε το Πολεμικό Ναυτικό στην Κέρκυρα. 

-Ωραία χρόνια και τότε το Πολεμικό Ναυτικό ήταν Βασιλικό Ναυτικό.

-Κι ο Βασιλικός κήπος. Του λέω.
-Βέβαια όχι Εθνικός. Κι η Βασιλική Χωροφυλακή.
-Κι η Βασιλική Αεροπορία.
-Βέβαια, όχι Πολεμική Αεροπορία.
-Κι ο Βασιλικός Πολτός.
-Βέβαια.. Αϊ στο διάολο ρε…

Ο Σάντα Κάκτος

1969. Τατόϊ.

Και κάποιος από τους πολύ μεγάλους είχε την ιδέα στη γιορτή για τα παιδιά του προσωπικού της Σχολής Ικάρων ο Αϊ Βασίλης με τα δώρα τους να έρθει απ τον ουρανό με ελικόπτερο.

Κι ήταν ο Γς (Κάκτος) που θα παρίστανε τον Αγιο. Είχαμε κάνει και κάτι  πρόβες και τα  πάντα έβαινον καλώς.

Μέχρι που έφτασε η ημέρα της γιορτής. Που δεν ήρθε μόνη όμως αλλά  μαζί με μια ξαφνική επιδείνωση του καιρού και κάτι αέρηδες με τέρμα μποφόρ.

Και δεν είχαμε τότε Σούπερ Πούμα. Ελα όμως που ο πολύ μεγάλος είχε μουλαρώσει. Περίμενε ένα μικρό παράθυρο του καιρού για να βάλουμε μπρός. Αλλωστε ήταν μια αποστολή λίγων λεπτών.

Και έγινε. Μόλις όμως άφησε την πίστα το ελικόπτερο οι αέρηδες το πήραν και το σήκωσαν. Το πήγαν προς το ρέμα της Χελιδονούς, όπου κι άρχισε να κλυδωνίζεται και να ψιλο περιστρέφεται. Και να κάτι σφαλιάρες από τους ανέμους. Μια προς το Μενίδι και μια προς την Κάτω Κηφισιά.

Ο πιλότος να τα έχει χρειαστεί και ο Αγιος (Γς) να κατουριέται, ουπς, να καταριέται την ώρα και τη στιγμή που πέρασε την οντισιόν που είχε γίνει για την επιλογή του Αγιου Βασίλη.

Κάποτε όμως τα κατάφερε και το προσγείωσε μπρος στη σχολή. Φωνές, χαρούλες και τραγούδια τα πιτσιρίκια για τον κατακίτρινο Αϊ Βασίλη που κατέβηκε με τα δώρα τους στο τσουβάλι του.

Τους έδωσε τα δώρα και μετά τους είπε να πάει να δει μήπως είχε ξεχάσει τίποτα. Και τράβηξε ντουγρού για πιπί του, καθ ότι κόντευε να … απ την τρομάρα του.

Και ήταν κι ένας μπόμπιρας που με είχε πάρει από πίσω:

-Σμηνία! Μπορώ ν αλλάξω το δώρο μου;

Είχε παρακολουθήσει κάποια πρόβα ο μπαγάσας.

Το κλουβί και το (μπιπ)

Και είχε βάλει το σκυλί του σ ένα μεταλλικό κλουβί (καμιά σχέση με αυτό της φωτογραφίας) που είχε προσαρμόσει στο πίσω μέρος του τζιπ.

Ντάλα μεσημέρι και όση ώρα ήμασταν στην παραλία ακούγαμε τα γαβγίσματα του. Από περιέργεια πλησίασα φεύγοντας με το αυτοκίνητο και βλέπω τις μικρές τρύπες εξαερισμού και το κλειδωμένο λουκέτο.

Ηταν πιο πέρα αραχτός κάτω απ ένα δέντρο. Μας είδε και ήρθε.

-Τρέχει τίποτα;

-Όχι αλλά έχει βράσει το ζωντανό. Κι αυτό το λουκέτο; Αν συμβεί κάτι …

Σταμάτησα. Μας είχε γράψει κανονικά και επιδεικτικά και είχε ξαναπάει κάτω απ το δέντρο.

Και σιγά μην τον άφηνα έτσι. Συνεχίζω με το αυτοκίνητο και σταματάω ακριβώς δίπλα του.

-Να που μένει εκείνο το καθίκι που σου έλεγα. Και κάνω δήθεν ότι δείχνω στην κυρά τα σπίτια στο βάθος πίσω του.

-Ο τέτοιος, ο $&^&*, ο %#(#, ο ^%$^_), το @@@@όπανο!

Έσφιγγε τα δόντια. Το ένοιωθα ότι θα μου ορμήσει .

-Ου να μου χαθεί ο μπινές!

Και την έκανα με ελαφρά πατηματάκια στο γκάζι…

Coca-Cola

Γς είπε

7 Δεκεμβρίου, 2013 στις 17:37

62:
>αχνορίχτης [ ] ο παπούς που είχε πάρκινσον!

Τον είχα κεράσει μια Κοκα Κόλα και προσπαθούσε να βάλει το καλαμάκι να την πιει.
Απ το Πάρκινσον όμως πηγαινοερχόταν το χέρι του σαν πολυβόλο αλλά το καλαμάκι δεν πετύχαινε το στόχο-τρύπα.

Τι Κόκα κόλα είναι; Η κόρη μου.
- Coca-Cola zero
-Τι zero; -5, -10 κι όλο κατεβαίνει

Το Ντας 80

Το ιστορικό Boeing 367-80 ή απλώς “Ντάς 80” πάνω απ το ακρωτήριο Olympic  κοντά στο Σηάτλ το 1954.

Συνταξιοδοτημένο πιά είναι από το 1979 στο Smithsonian Air and Space Museum.

Και ξαφνικά σήμερα, πριν λίγο, τι βλέπω στο Face Book;

Μέγας είσαι κύριε!

Τα ραδίκια

Η φίλη μας η Ρούλα Β. σε μια ανάρτηση με την υπέροχη παραπάνω φωτογραφία στο Face Book μας υπενθύμισε απόψε τα μεσάνυχτα ότι απόμειναν 11 μέρες για τα Χριστούγεννα.

>και βλέπω την επιφάνεια του νερού από κάτω.

Να είναι καλά.

Να ξεχνάμε χρονιάρες μέρες ότι θα δούμε και τα ραδίκια από κάτω. Ανάποδα

Suckcess story

ς είπε

16 Ιουνίου, 2013 στις 09:26

Πολύ ωραία πάλι χτες στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Τουλάχιστον περπατάμε λίγο. Εννοώ από το μακρινό σημείο που μπορούμε να παρκάρουμε. Ωραία τα ιστορικά ακούσματα από τα μεγάφωνα. Του τρίτου λ.χ. του Χατζιδάκι που πέθανε σαν χτες.
Μοιράζανε και την Εφημερίδα των Απεργών στα ΜΜΕ.
Με επικεφαλίδα Succ…ERT story. Εντάξει παραπέμπει στο Success story του Σαμαρά.
-Αλλά το Succ; Με ρώτησε η κυρά.
-Ξέρω εγώ. Της είπα. Ισως επειδή τον ήπιαμε (suck)  γενικώς 

Fly-Fi

Γς είπε

13 Δεκεμβρίου, 2013 στις 04:38

15 @ Alexis
>Ο Εθνικόφρων τι έγινε ρε παιδιά;

Πράγματι έχει εξαφανιστεί ο φίλος μας ο Μέγας Ευεργέτης του παρόντος Ιστολογίου.

Ελπίζω να είναι καλά εις το “στερούμενον Διαδικτύου ερημητήριόν” του.

Τον ζηλεύω, αν όντως υπάρχει τέτοιο ερημητήριο.

Μου πήρε κάποτε πολύ καιρό να καταλάβω ότι ήταν η απόσταση αυτό που με έκανε να αλλάξω σύντροφο. 4 χιλιόμετρα, ιερά οδός, ποτάμι, σε μερικά λεπτά τα μεσάνυχτα που αποφάσιζα ν αφήσω τους υπολογιστές μου και να πάω για ύπνο.

30 χιλιόμετρα η άλλη διαδρομή από τον τότε παλιόδρομο της προ Αττικής οδού, που διαρκούσε πολύ ώρα.

Αυτή η απόσταση ήταν το φάρμακό μου. Ηταν η μόνη στιγμή που έμενα μόνος με τον εαυτό μου. Καθάριζα το μυαλουδάκι μου. Εβαζα κάποια τάξη.

Άλλο να θέλεις και άλλο να μην μπορείς να κάνεις διαφορετικά.

Όπως το αεροπλάνο. Θέλεις δεν θέλεις, θα ασχοληθείς με τον εαυτό σου, με τα προβλήματά σου,  με τα πλάνα σου, μέσα στα αεροπλάνα σου.

Ναι, ήταν η πτήση ένα “στερούμενον Διαδικτύου ερημητήριόν”.

Και ξαφνικά σκάει το τσάμπα Fly-Fi γμτ ατυχία μου.

ΚΑΤς

Γς είπε

7 Δεκεμβρίου, 2013 στις 17:06

60:
Πήρατε και απουσίες ε:

 [ο Γς ξενύχτισε για δεύτερη νύχτα  χτες σε θάλαμο του ΚΑΤ, κοντά σε δικό του πρόσωπο.]

Και που λες, σιγά μην τους άφηνα έτσι.
Παραπονιόταν ο άλλος για τι το κρεβάτι της γυναίκας του δεν ήταν όπως θα ήθελε.
-Καλά και γιατί δεν ειδοποίησες ότι θα έρθετε;
-Πότε να ειδοποιήσω. Πεντέμισι το πρωί;
-Από βραδύς.
-Μα το πρωί γλίστρησε και έσπασε το χέρι της η γυναίκα μου.
-Και λοιπόν; Επρεπε να ειδοποιήσεις από βραδύς. Πάει και τελείωσε.

Δεν πρόλαβε να μου απαντήσει.
-Κι από πού ήρθατε;
-Απ την Παλλήνη.
-Α, ναι. Πίσω σας ερχόμαστε εμείς απ τη Ραφήνα.
-Γιατί πίσω μας;
-Δεν ήξερα το δρόμο, μες το σκοτάδι.
-Και που το ξέρατε ότι ερχόμουν στο ΚΑΤ;
-Ε, τι δουλειά κάνουμε τώρα;

Σίγουρα ακόμα θα σκέφτεται με ποιον τύπο είχε μπλέξει.

Ευθανασία

Η αρχοντούλα τσαγκάρη κοινοποίησε φωτογραφία από Giorgos Petrula.

Ευθανασία; Ε;

Και που λες καλή μου προχθές που ήμουν στο ΚΑΤ ήταν και μια παμπόνηρη γριούλα που το έπαιζε αφασία.

Ολο ωχ και ωχ ήταν αλλά μας δούλευε κανονικά. Πέταγε και τα κουφά της.

-Δεν μου λες, τώρα που πήγες μέσα άκουσες να λένε τίποτα για μένα;

-Πως σε λένε;

-Μπίλιου.

-Α, ναι Ευθανασία Μπίλιου.

-Όχι: Αικατερίνη Μπίλιου.

-Εγώ άκουσα να λένε κάτι για Ευθανασία και Μπίλιου.