8 Μαΐου, 2014 at 04:48
69, 81:
Ωραία αυτά τα μουσικά ταξίδια. Ο κλέψας του κλέψαντος, που καμιά φορά δεν ξέρεις πιο είναι το αρχικό μουσικό κομμάτι. Η μάλλον ξέρεις: Είναι αυτό που δεν ξέρεις από πού είναι κλεμένο. Το ορίτζιναλ του Χάρρυ Κλιν.
Ωραία αυτά τα μουσικά ταξίδια. Ο κλέψας του κλέψαντος, που καμιά φορά δεν ξέρεις πιο είναι το αρχικό μουσικό κομμάτι. Η μάλλον ξέρεις: Είναι αυτό που δεν ξέρεις από πού είναι κλεμένο. Το ορίτζιναλ του Χάρρυ Κλιν.
Κι η αντιγραφή πάει σύννεφο, από σοβαρές εμπορικές μουσικές επιτυχίες μέχρι τα αθώα παιδικά, προσκοπικά, χριστιανικά τραγουδάκια.
Τις προάλλες ήμουν σε μεγάλο ξενοδοχείο όπου είχαν μια εκδήλωση ο σύλλογος της θεούσας κυράς μου. Εψαλε και η χορωδία τους τα διάφορα σχετικά. Όταν όμως άρχισαν κάτι “πρωτότυπα” θεουλικά πάνω σε ρώσικες μελωδίες (Κατιούσα, Καλίνγκα και τέτοια) πλάκωσαν οι περίεργοι από το λόμπι που νόμισαν ότι ήταν εκδήλωση συμπαράστασης στους Ουκρανούς αυτονομιστές.
Τις προάλλες ήμουν σε μεγάλο ξενοδοχείο όπου είχαν μια εκδήλωση ο σύλλογος της θεούσας κυράς μου. Εψαλε και η χορωδία τους τα διάφορα σχετικά. Όταν όμως άρχισαν κάτι “πρωτότυπα” θεουλικά πάνω σε ρώσικες μελωδίες (Κατιούσα, Καλίνγκα και τέτοια) πλάκωσαν οι περίεργοι από το λόμπι που νόμισαν ότι ήταν εκδήλωση συμπαράστασης στους Ουκρανούς αυτονομιστές.
Για τα παιδικά που λέγαμε. Το “φεγγαράκι μου λαμπρό” που έγινε “Φώτισε να βρώ γαμπρό” από το “Twinkle, Twinkle, Little Star” που είναι από το παμπάλαιο “Ah! vous dirais-je, Maman” που το έπιασε κι ο Θεόφιλος Μότσαρτ.
‘Η από τους εθνικούς ύμνους που επίσης λέγαμε:
Κι όσο θυμάμαι τον Γς να τραγουδάει τη Μασσαλιώτισσα, χωρίς να ξέρει τι είναι, τη γλώσσα, τη χώρα. Επρεπε όμως να ήταν κάτι καλό, κάπου μακριά, από το Βύρωνα του 1949-1950.
Γς said