Ο
Σίμος ο Φραντζολάς ήταν ο υπαρχηγός μoυ
στη συμμορία του νηπιαγωγείου.
[Ενας γέρος με κάτασπρα μαλλιά, που είδα πριν μερικά χρόνια, μου χάλασε κάπως την εικόνα του]
[Ενας γέρος με κάτασπρα μαλλιά, που είδα πριν μερικά χρόνια, μου χάλασε κάπως την εικόνα του]
Ο
Σίμος λοιπόν είχε έναν παππού και μια γιαγιά, που κάθε πρωί άναβαν φωτιά με
ξύλα στην αυλή τους Γραβιάς και Πανόρμου στο Βύρωνα, απέναντί μας.
Και
πάνω έβαζαν μια μεγάλη χύτρα με λάδι.
Και
μόλις έκαιγε το λάδι ερχόταν εκείνη η θεία στιγμή, που έριχνε μέσα τους
λουκουμάδες που έπλαθε η γιαγιά δίπλα.
Τι
τσιτσίρισμα ήταν αυτό θεέ μου! Μου έτρεχαν τα σάλια.
Και
μετά, και μετά τους πασπάλιζε με ζάχαρη και έβγαινε στους δρόμους ο παππούς:
-Λουκουμάδες!
3 σχόλια:
Υπέροχη ανάρτηση... Γεμάτη εικόνες.
Κυρ-γιάννη στεναχωρηθήκαμε που γέρασατε και σε λίγο θα παραδώσετε την ψυχή σας στον Άγιο Πέτρο
Είσαι μεγάλης ηλικίας άνθρωπος, μή τρώς πολλούς λουκουμάδες, γιατί θα πάθεις ζάχαρο και θα χάσεις την όρασή σου. Δεν έχεις ακούσει που λένε ότι ο γέρος ή από χεσιό, ή από πεσιό;
Δημοσίευση σχολίου