Ο γέρος που φώναζε

Γς said

1 Απριλίου, 2015 at 15:05

252:

Κάτι είχε μυριστεί η μάνα της και την είχε υπό αυστηρή επιτήρηση. Την συνόδευε παντού.
Εκτός από εκείνη την ημέρα, στα Γαλλικά της.

Και μου το σφύριξε. Και να ο Γς μια ώρα νωρίτερα στο πρώτο του ραντεβού.
Ολο νευρικότητα νομίζει ότι όλοι τον κοιτάζουν εκεί έξω από το Παράρτημα του Γαλλικού Ινστιτούτου και πάει απέναντι που κάποιο καφενείο έχει τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο. Κάθεται.

Χτυποκάρδι και

-Τι θα πάρεις;
Αμάν!
-Καφέ…
-Πως τον θέλεις;

Ωχ και δεν είχα ιδέα από αυτά.

-Λέγε. Γλυκό, βαρύ; Και άλλα τέτοια που δεν είχα ιδέα.
-Αραιό. Για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα πάθω κάτι στην κατάσταση που ήμουν.

Γέλασε και
-Εντάξει αραιό.
-Πολύ αραιό. Εγινε.

Και μου τον φέρνει μετά από ώρα μέσα σε ένα φλιτζάνι, βαρύ και ασήκωτο. Και πάω να τον δοκιμάσω και βλέπω ότι ήταν όλος μέχρι πάνω ένα κατακάθι καφέ.
Με κορόιδεψε.

Και όταν ήρθε
-Όμως δεν είστε εντάξει κύριε. Και του δείχνω τον ιζηματοειδή καφέ.
Στην αρχή γέλαγε. Μετά κοίταξε καλύτερα και μετά:

-Φτου γαμώτο. Δίκιο είχε ο γέρος που φώναζε.