Full Moon Over Lake Victoria

Γς said

30 Αυγούστου, 2015 στις 15:41

Και ήταν μια πανσέληνος να την πιεις στο ποτήρι.
Μια τεράστια πανσέληνος πάνω απ την λίμνη Βικτώρια, να την πιεις στα νερά της.

Και την έβλεπε η κυρά μου μκρή μαζί με την η μεγάλη της ξάδελφη.

-Τι είναι αυτά επάνω της;
– Είναι μια μάνα με το παιδί της.
-Και πως βρέθηκαν κει πάνω;
-Να ήταν μια μέρα που έδεσε το παιδί της στην πλάτη της και πήγε στο χωράφι να δουλέψει. Όμως επειδή ήταν Κυριακή ο θεός την τιμώρησε που δεν τήρησε το θέλημά του.
Ετσι κατέβηκε το φεγγάρι και την άρπαξε μαζί με το παιδί της. Από τότε είναι εκεί και κρυώνουν στην παγωνιά της αφρικάνικης νύχτας. Αιώνια.

-Με κορόιδευε. Όμως έβλεπα την μαμά με το παιδί της καθαρά

Σποτάκια

Γς said

27 Αυγούστου, 2015 στις 21:15


Μπάκγουερντ και φόργουερντ.

Ολοταχώς!

[στα βράχια]

Ο Βλάσσης

Γς said

16 Νοεμβρίου, 2012 στις 02:00

82, 83 b:
Περί ταξικότητος και ιπτάμενες καραβάνες.

Ωραία παιδιά, μορφωμένα, με ηθικό στους …αιθέρες.

Οσο για τη φυλή των καραβανάδων, μάλλον ως μονιμάδες ήταν γνωστή.

Αλλά τι φυλή; Δεν την ξεχώριζες, ιδίως στη Σχολή Ικάρων. Ολοι με τις φόρμες μας.

Οι μόνοι που ξεχώριζαν ήταν οι εκπαιδευόμενοι πιλότοι, από το αλεξίπτωτο που σέρνανε μαζί τους. Μαγεία.

Ο  Γς στη πίστα πρωί πρωί, πριν αρχίσει το πρόγραμμα. Σμηναγοί, επισμηναγοί, δεν ξέρω τι, ποτέ δεν μετράγανε αυτά. Μόνο δουλειά, προσπάθεια και συνεργασία. Συντροφικότητα.

Να, λοιπόν πλησιάζει χαμογελαστός κι ο επικεφαλής αξιωματικός Βλάσσης Χ, και του φωνάζω:

-Καλώς τον φίλο μας τον Βλάσση, που θα’ ρθεί να … μας πει καλημέρα!

Σε τέτοιο στυλ.

Ο Κρητικός

Κουνελόγατος said

25 Αυγούστου, 2015 στις 10:59

Διάλογος -σχεδόν αυθεντικός λόγω μη επαρκούς γνώσης της ντοπιολαλιάς από τον γράφοντα- στο γυναικοχώρι (βορειο-ανατολικό Λασίθι):

– Ίντα κάνεις μωρέ Κατινιώ;
– Με πονεί το σώμα μου παντού Γιάννη.
– Είσαι τυχερή που πονείς, ζάντα αυτό σημαίνει πως είσαι ακόμη ζωντανή.

Καλημέρα σας.

Γκαζιερα

Γς said

27 Απριλίου, 2014 στις 20:04

23:
Ηταν και το “σύρμα” που ξεβουλώναμε το μπεκ της γκαζιέρας. Ένα μικρό κομματάκι ατασαλόσυρμα (1 cm) στην άκρη μιας τενεκεδένιας λαβής.

Σε χάρτινη συσκευασία, που έγραφε απ έξω:
“ POIOTIS EXAIRETIKH ” !

Οι τζιτζικίνες

Γς said

25 Αυγούστου, 2015 στις 01:04

95:
>οι τζίτζικες πρέπει να είναι πολύ ευτυχισμένοι, διότι οι τζιτζικίνες δεν έχουν φωνήν!

Κι ο Γς αυτές τις μέρες, που έχει χάσει τη φωνή της η σύζυγός του.

Γνωστή περίπτωση προσβολής των γυναικείων φωνητικών χορδών, δυστυχώς όμως όχι κατά αρκούντως τακτά χρονικά διαστήματα.

Για να μου πει κάτι έρχεται στους 10 πόντους απ το αυτί μου και μου το ψιθυρίζει!
Μέγκλα!

Κι όταν της απαντάω και μού΄ρχεται να της μιλήσω κι εγώ ψιθυριστά θυμάμαι τον φίλο μου τον Κώστα που ήταν υπεύθυνος για τα ηλεκτρονικά μηχανήματα [Χιούλε Πάκαρντ και τέτοια] στο Ράδιο Καραγιάννη στην Κλαυθμώνος.

Ολοι φώναζαν στο κισέ του πόστου του, μέχρι που άρχισε να μιλάει ψιθυριστά υποδυόμενος φαρυγγίτιδα ή δεν ξέρω τι άλλο.

Αυτό ήταν:
Ολοι κατέβασαν τους τόνους κι του μιλούσαν χαμηλόφωνα.

-Τι μηχανή είναι αυτή μωρή κουφάλα;
-Σκάσε ρε! [ψιθυριστά και εγγαστρίμυθα]

Ο Μέρμηγκας

Γς said

21 Αυγούστου, 2015 στις 11:14

Τώρα:

Μιλάει ο Μεϊμαράκης στον κήπο του Προεδρικού.

Και τα τζιτζίκια τραγουδάνε.
[ψάχνουν για γκόμενα, Σαν δεν ντρεπούνται τέτοιοι πούναι. Α, ρε μέρμηγκα] .

Φυτώρια

Γς said

19 Αυγούστου, 2015 στις 17:15

Πριν δυο λεπτά:

-Εμπρός.
-Την Ειρήνη θέλω.
-Α, δεν έχει έρθει ακόμα. Είναι στο γραφείο της. Ο άντρας της είμαι. Ποια την ζήτησε να της πω.
-Η Αγγελική. Δουλεύω στα φυτώρια του Ντίνου κοντά στην Αγία Βαρβάρα.
-Του Σαντορινιού.
– Α, τον ξέρετε. Δεν σας έχω δει εδώ.
-Αν με είχατε δει θα μιλούσαμε τώρα απ το τηλέφωνο;
-Απέναντι μένετε ε;

Απέναντι μένει ο Πάνος, αλλά δεν της τον ανέφερα. [Να μου τη φάει;]

-Μένουμε μετά τη διασταύρωση. Κάτω στη Ραφήνα.
-Α ωραία. Να βγούμε μια μέρα κι οι τρείς.
-Οι δυο μας!
-Κι η Ειρήνη;
-Τι να την κάνουμε;

Βιάστηκα λίγο ε;

Small town

Γς said

19 Αυγούστου, 2015 στις 16:44

Και σε μια πόλη [town των 100, 200 κατοίκων] στο πουθενά χαζεύαμε την γνήσια Αμερική όταν μας ρώτησε κάποιος:

-Γουέρ αρ γιου φρομ;
-Φρομ Γιουροπ. Του απάντησα [για πλάκα].

Και παει στους άλλους σ ένα γκάρατζ σέιλ πιο κάτω και τους λέει:

-Μάγκες έχουν έρθει δυο που είναι απ το Γιούροπ.
-Σώπα ρε!

Και πλάκωσαν όλοι και μας κοίταζαν, περίεργα σαν να ήμασταν από τον Αρη.

Μα τόσο πολύ ρε γαμώτο, σκεφτόμουν.

Κι ευτυχώς που βρέθηκε κι ένας χριστιανός:

-Από ποιο μέρος της Ευρώπης είστε;
-Γκρις

Και χάλασε την ατμόσφαιρα.

Μπουγκάντα, Μουγκάντα, Λουγκάντα

Γς said

20 Φεβρουαρίου, 2013 στις 16:33

114, 102:

Και πάλι η ιδιαιτερότητα της γλώσσας Λουγκάντα(Ουγκαντέζικα)

Πάντα το προόθεμα Μπ (b) σημαίνει την χώρα.
Μ τον κάτοικο
και Λ την γλώσσα

Ετσι

Μπ-ουγιουνάνι η Ελλάδα
Μ-ουγιουνάνι ο Ελληνας
Λ-ουγιουνάνι τα ελληνικά (γλώσσα)

Μπ-ουφαράνσα η Γαλλία
Μ-ουφαράνσα ο Γάλλος
Λ-ουφαράνσα τα γαλλικά

κ.ο,κ.

Ομορφα και απλά.

Ταυτότητα

Είναι αλήθεια αυτή βλακώδης ανακοίνωση της πινακίδας στη φωτό από πάνω.

1975 και πήγα να βγάλω καινούργια ταυτότητα γιατί την παλιά την αχρήστευε ο παπάς(;) μετά τον γάμο, κόβοντας ένα μικρό τμήμα της στην πάνω δεξιά γωνία της.

Επρεπε να εκδοθεί καινούργια που να λέει ότι ο κάτοχός της είναι παντρεμένος και να αναφέρει τα πλήρη στοιχεία του/της συζύγου.

Πήγα λοιπόν στο δήμο Αθηναίων και έκανα αίτηση [ευπειθέστατος ο αιτών] για πιστοποιητικό γεννήσεως, και δεν ξέρω τι ακόμη.

Και μετά από λίγες μέρες πήγα να τα παραλάβω. Ηταν έτοιμα.

-Ταυτότητα.

-Ορίστε.

-Τι είναι αυτή; Δεν ισχύει. Είναι κομμένη! Να βγάλεις καινούργια.

-Μα για να βγάλω καινούργια χρειάζομαι τα χαρτιά που δεν μου δίνεις.

Μύλος!

Το καρπούζι

Γς said

18 Αυγούστου, 2015 στις 10:24

7:
>θα το σκάσω σαν καρπούζι

Κι έπεσε κάτω το καρπούζι απ τον μανάβη με τη σούστα κι έτρεξε το νήπιο Κάκτος να το πει στη θειά του με το φτωχό του λεξιλόγιο:

-Επεσε ένσ καρούζι και έσκασε σαν… σαν…
Σαν καρπούζι!

Ηταν τόσο απλό και το φχαριστήθηκα

Πέσιμο

Καλημέρα

και να προσέχετε.

Πονάω!

Aloe vera

Γς said

6 Αυγούστου, 2015 στις 16:16

Ο θεός να σε φυλάει από παλιά πουτάνα και καινούργια ντίλερ [όχι ταπγουερ, αλλά αλόης].

Παραθέριζε μαζί μας και μου είχε κάνει εντύπωση ότι όλο διπλάρωνε την κυρά μου.
Κι όταν μου είπε η δικιά μου ότι την ήθελε το απόγευμα κάτω στο λόμπι του κυριλέ ξενοδοχείου, τα πήρα.

-Τι διάολο σε θέλει;
-Δεν μού’ πε.

Πάω λοιπόν και εγώ μαζί της.
Και τι να δω; Εντυπα για την αλόη. Και κάνα δυο ακόμη τύποι. Ο ένας ήταν ο πατέρας της. Μια άλλη ήταν παλιά ντίλερ που την εκπαίδευε.
Κι αρχίζει να μας λέει για τις θαυματουργές ιδιότητες του φυτού. Της Αλόης Βέρα

Πόσιμη και καλλυντική για το αδυνάτισμα και άλλες νόσους. Στην καλύτερη τιμή, δωρεάν παράδοση.

Προσπάθησα να πάρω την κυρά και να φύγουμε. Δεν μας άφηνε. Να μην χάσουμε την ευκαιρία και τέτοια. Μας έκανε και έκπτωση.

Τελικά μάζεψα μερικά προσπέκτους. Ορκίστηκα κυριολεκτικά, ότι θα παραγγείλουμε μόλις τα μελετήσουμε στην Αθήνα κλπ κλπ. και την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια

Παναγία μου!

Τα 100 μνημόνια

Γς said

7 Αυγούστου, 2015 στις 16:02

Ουρά στην τράπεζα και η μικρή δεσποινιδούλα με την ωραία μαμα.
Αρχίζω από την κόρη όπως πάντα:

-Θα πάρεις ή θα δώσεις λεφτά κυρία μου;
Γελάει το μικρό.
-Να δώσει! Εχει ένα χρέος 40 χιλ. ευρώ να ξεπληρώσει..
-Συν 100. Τους λέω.
-Τι εκατό;
-100 μνημόνια. Κι είμαστε ακόμα στο τρίτο.

Ο λάκκος

Γς said

11 Αυγούστου, 2015 στις 11:07

Ο λάκκος των συνεργείων.  

"Τάφρος επιθεώρησης οχημάτων" [Άρθρο 11 του ΠΔ 78/88 - "Καθορισμός των όρων και προϋποθέσεων ίδρυσης και λειτουργίας συνεργείων συντήρησης και επισκευή αυτοκινήτων, μοτοσικλετών και μοτοποδηλάτων, καθώς και της διαδικασίας χορήγησης αδειών, ίδρυσης και λειτουργίας αυτών" (ΦΕΚ 34/Α/25-2-88)]

Είχα κάποτε κι ένα NSU.

Στου Γιώργου λοιπόν, στο Γκάζι, το συνεργείο, που τα έφτιαχνε, όταν μπήκε στην μεγάλη αυλή του ένα NSU με έναν ξερακιανό με μουστάκι και γραβάτα και την κάνανε έντρομοι όλοι, εκτός από μένα.
Μετά από κάνα μισάωρο άρχισαν πάλι να ξαναμαζεύονται και τους ρώτησα:

-Τι πάθατε ρε και γίνατε λαγοί;
-Δεν τον ξέρεις;
-Όχι.
-Είναι ο μεγαλύτερος μαχαιροβγάλτης, σωματέμπορας και έμπορος πρέζας του Βοτανικού.

Και κοιτάζουμε κι οι δυό το αυτοκίνητό του, που άρχισε να αναδύεται ο τύπος που λαγοκοιμόταν εντός.
Ξαφανιζόλ πάλι.

-Γιώργο! Ποιο είναι το αυτοκίνητο αυτού του μαλάκα; Πέτα το στο λάκκο. Τώρα!

Ford Anglia

Γς said

12 Αυγούστου, 2015 στις 05:34

99:
>Και βέβαια (άλλο μοντέλο) Φορντ Άνγκλια έχουν στο Χαρρυ Πότερ.

Κι ήταν κι ο κυρ-Γιώργος, ο πατέρας του κολλητού μου συμμαθητή Νίκου, που πολύ με πήγαινε γιατί ήμουν μάγκας και καραμπουζουκλής και ήθελε πολύ να κάνει ο γιός του παρέα μαζί μου μπας και γλυτώσει από την μάνα του που τον ήθελε μαμάκια.

Και γω τον πήγαινα όμως, γιατί ήταν μουρντάρης και άλλαζε τις γκόμενες σαν τα πουκάμισα.

Αλλαζε όμως και τα αυτοκίνητα, καθότι ελαφρώς λαμόγιο.

Μέχρι που άλλαξε και το Renault Dauphine του με ένα Ford Anglia και άλλαξα κι εγώ την ιδέα που είχα για τα γούστα του.

Καλύτερα να τον έβλεπα με καμπούρα γκόμενα παρά με αυτό το αυτοκίνητο με το ανάποδο κόψιμο πίσω

Αθήνα - Πάτρα

Γς said

12 Αυγούστου, 2015 στις 08:50

109:

>Αθήνα - Πάτρα. Δρόμος κι αυτός...

Μια μέρα που τα είχα κοπανήσει για καλά [τον καιρό που έπινα] με κάλεσε ξαφνικά το καθήκον:
Με πήρε τλφ η φίλη μου η Α. από την Πάτρα.

Σε χρόνο μηδέν βρέθηκα στα διόδια της Ελευσίνας, όπου με πλησιάζει ένα γεροντάκι και με ρώτησε αν μπορώ να τον πάρω μέχρι την Πάτρα.

-Βάλε ζώνη! Κρατήσου γερά.

Με χίλια.
Στην αρχή η αναπνοή του, μετά οι σφυγμοί του, τα δόντια που έτριζαν, τα μάτια του που κοιτούσαν με τρόμο την άσφαλτο.

Και σαν φτάσαμε άρχισε να τρέχει. Μάλλον για τουαλέτα

Κλασσικά Εικονογραφημένα

Γς said

21 Ιανουαρίου, 2014 στις 18:19

Και θυμήθηκα τις μαγουλάδες μου,
Τότε που πλακωνόμαστε στα παιδικά αναγνώσματα (έρλι 50ιζ)
[Μας έμεινε και λάθος το κλαΣΣικος]

Βιβλία

Γς said

22 Ιανουαρίου, 2014 στις 10:49

110:
>είχα δανείσει σε συμμαθητή μου την “Σφίγγα των Πάγων” […] Δεν μου την επέστρεψε ποτέ

Κι εγώ θυμάμαι μια πιο σπάνια περίπτωση:
Είχα δανείσει σε συμμαθητή μου ένα βιβλίο και μου το … επέστρεψε!

Υγρό Οξυγόνο

Γς said

18 Ιανουαρίου, 2014 στις 14:58

19,30:

Ωραίες όλες αυτές οι ταμπελίτσες στα λεωφορεία. Αλλά και στον Ηλεκτρικό.

Θυμάμαι και μια “Μην κύπτετε εκτός του παραθύρου” ή κάτι τέτοιο.
Καμιά φορά υπήρχε μόνο στα γαλλικά “Ne pas se pencher au-dehors” αλλά όχι σε άλλη γλώσσα.
Και νόμιζα μικρός ότι ήταν τα βαγόνια αγορασμένα από τη Γαλλία και ξέχασαν να βγάλουν τις πινακίδες.

Στον Νοσοκομείο των Παίδων όμως, που κάθε τόσο επισκεπτόμουν αργότερα με τα πιτσιρίκια μου, τι στο καλό την θέλανε μια μεγάλη πινακίδα έξω στην αυλή που είχανε μια τεράστια εγκατάσταση υγρού οξυγόνου της γαλλικής Air Liquide: “Ne pas fumer”. Για χρόνια. Κι ούτε κάτι αντίστοιχο στα ελληνικά.

Ευτυχώς που δεν είχε απαγορευτεί ακόμα το κάπνισμα εντός των νοσοκομείων.

Τα τρενακια

Γς said

19 Ιανουαρίου, 2014 στις 14:43

127:
>Κι εγώ έκανα το καθήκον μου. Προσπάθησα (όχι και πολλές φορές αλήθεια) να τους γράψω κάτι για τις σχολικές τους εργασίες. Αλλά τζίφος. Με έγραψαν κανονικά. Δεν ήθελαν.

Γενικώς μου έχουν αφήσει παιδικά τραύματα αυτά τα παιδιά και μένα..

Όπως τότε με τα τρενάκια και τις μινιατούρες που τους έφτιαχνα.
Σταθμούς, γέφυρες, ατέλειωτες σιδηροδρομικές γραμμές.

Βέβαια πρόσεχα να μη τα ακουμπάνε. Να μην τα χαλάσουν.
Τόσο πολύ που στο τέλος με παράτησαν να παίζω μόνος μου