Μεταλλινός, μεταλλικός,
μινεράλε.
Αχ, εκείνο το άκουα
μινεράλε !:
Ο Γς σε ξενοδοχείο της
Αιώνιας Πόλης, τα έχει δώσει όλα και κοντεύει να πάει από αφυδάτωση.
Δίψα φοβερή.
Το μπαρ του μικρού ξενοδοχείου σίγουρα κλειστό μεταμεσανυχτιάτικα.
Προσπαθώ να με πάρει ο ύπνος.
Κάνω πως φοράω τη γραβάτα στην έρημο για το φέις κοντρόλ που λέει και το ανέκδοτο για το νερό, τίποτα.
Δίνω λέει το μισό μου εργαστήριο για ένα ποτήρι νερό, πάλι τίποτα.
Και αποφασίζω να βγώ έξω στο δρόμο προς άγραν ύδατος. Ανάβω το φως.
Δίψα φοβερή.
Το μπαρ του μικρού ξενοδοχείου σίγουρα κλειστό μεταμεσανυχτιάτικα.
Προσπαθώ να με πάρει ο ύπνος.
Κάνω πως φοράω τη γραβάτα στην έρημο για το φέις κοντρόλ που λέει και το ανέκδοτο για το νερό, τίποτα.
Δίνω λέει το μισό μου εργαστήριο για ένα ποτήρι νερό, πάλι τίποτα.
Και αποφασίζω να βγώ έξω στο δρόμο προς άγραν ύδατος. Ανάβω το φως.
-Που πας;
-Να βρω νερό.
-Στο ψυγείο.
-Να βρω νερό.
-Στο ψυγείο.
Δεν το είχα δει!
Ηταν ένα μικρό εντοιχισμένο ψυγειάκι και μέσα ένα μπουκάλι άκουα μινεράλε!
Μούρλια.
Ηταν ένα μικρό εντοιχισμένο ψυγειάκι και μέσα ένα μπουκάλι άκουα μινεράλε!
Μούρλια.
Κρυπτο-μεταλληνικός έκτοτε ;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου