Το πεπόνι

Το πεπόνι, ώριμο, γλυκό, μυρωδάτο.
Με τις λεπτές ίνες στο εσωτερικό του,
Μ΄εκείνη τη διάφανη επικάλυψη ηδονής,
Ύστερα από την απομάκρυνση των σπόρων…

Το άρωμα του κι η μεθυστική του γεύση,
Στη μύτη, στο στόμα , στην αφή.
Βελούδινη ευλογία, χορταστική.
Παραπέμπει στο επέκεινα των αισθήσεων.

Κι ύστερα.

Το τέντωμα, η αψίδα του θριάμβου σου
Που εκτινάσσεται παλλόμενη.
Και οι κραυγές, ανεξέλεγκτες, αρχαϊκές,δοξαστικές.
Ωσαννά των Αγγέλων του φοβερού Μυστηρίου.
Της Επέλασης, της αυθεντικής, μεγαλόπρεπης
Διάπυρης Πυκνότητας, ( Δεύτερης Παρουσίας ).

Κι ύστερα

Η αποθεραπεία, το καταλάγιασμα, το απαλό χάδι
Ένα τσιγάρο.
Και η ζωή ένα ατέλειωτο πανηγύρι
Διαλειμμάτων και επελάσεων, μέχρι το τέλος.