Το Αγιο Πνεύμα

Γς said

10 Σεπτεμβρίου, 2014 στις 08:37

Και λίγο για τους θεούς της κατσαρόλας, τον δικό μας και τον Αλάχ.

54:
>Ο Καζαντζάκης τους έκανε το τραπέζι με συναγρίδα ως κύριο πιάτο. Ο Πεντζίκης καθόταν και την κοιτούσε

Πρώτη μέρα της στην Ελλάδα [την είχα φορτωθεί για το διδακτορικό της] και την πήγαμε στο σπίτι απ το αερορρόμιο. Κι η μακαρίτισσα κυρά μου έφτιαξε κάτι ξεγυρισμένες χοιρινές μπριτζόλες και τις σέρβιρε μαζί με άλλα καλούδια.
Ηταν όμως μουσουλμάνα και πολύ θεούσα μάλιστα. Και ήταν και κάποια μέρα νηστείας και δεν ακούμπησε τίποτα. Δεν επιτρεπόταν ούτε νερό, όλη την ημέρα.

Πολύ το εξετίμησε η κυρά μου και το έριξαν στο Κοράνι και την Αγία Γραφή. Εκανε η δικιά μου ότι καταλάβαινε τα δογματικά της και από ευγένεια δεν την ξεσκόνιζε σε βάθος.
Όχι όμως και η άλλη που ήθελε να μάθει περισσότερο για την Αγία Τριάδα.
Ποιός είναι ο Πατήρ, πως προέκυψε ο υιός, αν είναι και οι δύο θεοί, αν είναι ο υιός και άνθρωπος και άλλα τέτοια δύσκολα. Αλλά εκεί που το παράκανε ήταν με το Αγιο Πνεύμα. Σκράπα η κυρά μου, το μόνο που ήξερε ήταν ότι είναι σαν περιστέρι.

Οπότε πήρα τη σκυτάλη και πέρασα στην αντεπίθεση. Της μίλησα για το από πού εκπορεύεται. Για το “φιλιόκβε” και τέτοια.

Θα της έλεγα και άλλα. Αλλά δεν είχε πάει ακόμη γμτ ο Καρατζαφέρης στην Πόλη στα Θεοφάνεια