Η κανέλα

Από τις αναμνήσεις της Μιρέμπε (Ειρήνης):

Γύρω από την Λίμνη Βικτώρια είναι η Ουγκάντα, η Κένυα και η Τανζανία.

Με την Τανζανία κυρίως μοιραζόμαστε την λίμνη.

Ένα μικρότερο μέρος έχει η Κένυα.

Η Τανζανία παλιά ήταν δύο κράτη. Η Τανγκανίκα κι η Ζανζιβάρη που ένωσαν τα ονόματά τους σε ένα κράτος. Την  Τανζανία.

Η Ζανζιβάρη  είναι νησί. Καμιά φορά την λένε και Σπάις Αϊλαντ. Διότι παράγει διάφορα μπαχαρικά. Κυρίως κανέλα.

Εκεί ήθελα να καταλήξω. Στην κανέλα. 

Που άκουσα κάποτε να λένε «Από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλα» και που δεν ήξερα τι σημαίνει. Μέχρι που κατάλαβα ότι κανείς δεν ξέρει και πολύ ευχαριστήθηκα.

Μπαχαρικά λοιπόν και είχα εντυπωσιαστεί από τα πιπέρια τις κανέλες τα γαρύφαλλα και τα μοσχοκάρυδα σ εκείνη την ταινία. Την Πολιτική Κουζίνα. Είχε απ όλα και κεφτέδες με κανέλα. Και Πολιτική. Πολιτικά μαγειρέματα, δολοπλοκίες και τέτοια.

Κάποτε έμαθα και ότι η Κωνσταντινούπολη δεν είναι απλά μια πόλη. Είναι «Η Πόλη». Και ότι η Πολίτικη κουζίνα, που δεν έλεγε τίποτα σε μένα, δεν ήταν Πολιτική κουζίνα.

Κατά τα άλλα η κανέλα είναι σπουδαίο μπαχαρικό για κάθε κουζίνα.