Το φουρνέλο

Λέω την αμαρτία μου:

Εχω ζωγραφίσει έναν τεράστιο αγκυλωτό σταυρό διαμέτρου δύο μέτρων.

Με μαύρη μπογιά.

Πότε;

Το 1956. Μόλις είχε στεγνώσει το τσιμέντο μιας κατασκευής. Ο πατέρας μου πήγε να μου τραβήξει τα αυτί. Αλλά τελικά κατάλαβε ότι ήταν”μακάβριο” αστείο.

Υπάρχει ακόμη εκεί, κοντά 60 χρόνια.

Πού;
Στο πατρικό μου σπίτι. Ηταν στην κάλυψη του βόθρου(!) που δεν προλάβαμε να τον …χαρούμε μιας και σε μερικούς μήνες άρχισε να σκάβει ο δήμος για αποχέτευση.

Μετά σκεπάσαμε με χώμα την όλη κατασκευή και τώρα ούτε και θυμάμαι σε ποιο μέρος του οικοπέδου ήταν μιας και έχει οικοδομηθεί σχεδόν όλο.

Και πάντα το φοβόμουν αυτό το σημείο. Όχι βέβαια για τον αγκυλωτό σταυρό, αλλα για κάτι μασούρια δυναμίτη.

Ηταν από τα φουρνέλα στα βράχια για να φτιαχτεί. Στο τέλος ένα φουρνέλο δεν έσκασε.

Δεν πειράζει είπε ο μάστορας. Δεν υπάρχει φόβος. Κι αυτά έχουν μείνει για πάντα θαμμένα  εκεί, κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό, μέσα στα αρχαία κακά.