Caktos for President

Ε, αυτό το όνειρο αξίζει να το γράψω πριν το ξεχάσω εντελώς.

Ηταν λέει στο γραφείο μου, στην εταιρεία, οργανισμό, ότι ήταν τέλος πάντων. Μου είπαν ότι με πρότειναν για πρόεδρο.

Χάρηκα και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι όταν είπαν  πρόεδρο  εννοούσαν Πρόεδρο.

Δηλαδή, ρώτησα θα είμαι υποψήφιος στις εκλογές;

Ναι, μου είπαν.

-Και δεδομένου ότι οι Ρεπουμπλικάνοι τα έχουν κάνει χάλια με τα πείσματά τους και την στάση πληρωμών κλπ δεν αποκλείεται να εκλεγώ.

Και φυσικά μου είπαν.

Τότε κατάλαβα το χάδι της ιστορίας.

Ημουν Δημοκρατικός και είχα επιλεγεί ως υποψήφιος Πρόεδρος, έτσι με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς κονβένσιον του κόμματος και τέτοια.

Ετρεξα στο σπίτι όπου επικρατούσε η συνηθισμένη κατάσταση. Τα παιδιά τσακωνόντουσαν η κυρά έβλεπε σαπουνόπερα και οι γονείς μου μόλις είχαν γυρίσει από μια εκδήλωση της Γκρικ Ορθοδοξ Κομιούνιτι.

Τους μάζεψα όλους και προσπάθησα να τους ανακοινώσω το νέο.

-Μπορεί να φανταστεί κανείς ποιοι μπορεί να έλθουν σ αυτό το σπίτι και γιατί;

Ηθελα να τους προϊδεάσω για την εισβολή των καναλιών δημοσιογράφων φίλων γνωστών κλπ. Για τη γειτονιά μας που θα την δείχνουν τα μίντια σ όλο τον κόσμο.

Αρχισαν οι απαντήσεις του τύπου “δεν μας παρατάς ρε μπαμπά”. 

-Εμένα με θέλεις τίποτ άλλο; Η κυρά.

“Του σάλεψε“ η μαμά. 
“Όχι μωρέ, έχει πιει” ο μπαμπάς.

Κι απάνω που η κόρη μου έλεγε να πάει στο σουπερ μάρκετ και το λίκουιντ στορ να αγοράσει  σοφτ ντρινκς και άλκοχολ για τόσο κόσμο… ξύπνησα!

Και να δεις που για μερικά δευτερόλεπτα δεν είχα καταλάβει ότι έβγαινα αργά αργά από το όνειρο.

Τι αργά αργά; Τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα, τόσες τάιμ ζονς.
Από το τότες που ήμουνα νέος και ωραίος.

Νεότερος και ωραιότερος θέλω να πω.

Ε, και τι έγινε στο φινάλε; 
Και πάλι μάγκες!