Δυό Ντολόρες και μια Φακρίγια

Γς είπε

28 Οκτωβρίου, 2013 στις 04:24

3:

ΛΑΜΠΡΟΣ είπε

>Καλημέρα (μπέεε) 

Ο Λάμπ-ρος παριστάνει το Λαμπ, το προβατάκι, το αρνάκι.

Και θυμήθηκα τη Ντολόρες Λαμπ. Γραμματέας Πανεπιστημίου που με είχε σκλαβώσει με τη βοήθειά της σε κάτι υποθέσεις μου. 
Ντολόρες, τι όμορφο όνομα! Ανυπομονούσα να την γνωρίσω. Ντολόρες αλλά και Λολίτα από το Ντολόρες. Να δεις που θα είναι ισπάνικ, λατίνα. Θα μιλάει και ισπανικά. Κι αυτά τα μάτια της! Δεν μπορεί να είναι λυπημένα, όπως θέλει το όνομα της. Μάλλον θα είναι σαν της Κάρμεν. 
Εκανα μια μικρή πρόβα: “Κε μπονίτας όχος τιένες” και μπαίνω στο γραφείο της.

Ηταν μια γλυκούλα γριούλα που με κοίταζε πίσω από τους χοντρούς φακούς της.

Ηταν και μια άλλη Ντολόρες. Ισπανίδα αυτή, που είχε κάνει αίτηση για διδακτορικό.

-Για δες το βιογραφικό της. Καλή μου φαίνεται. Τι λες εσύ;

Συμφώνησα.

Μέχρι που μια μέρα μου έδειξε μερικά χαρτιά της που μόλις είχαν έρθει.

-Κοίτα τι ήρθε σήμερα. Εγώ λέω να μη την πάρουμε. Ας πάει κάπου αλλού.

Οντως μια φωτογραφία της πάνω σε ένα πιστοποιητικό της δεν βλεπόταν με τίποτε.

Δεν είναι όλες έτσι βέβαια. Θυμάμαι μια που έκανε διδακτορικό στην ΑΣΟΕΕ που ήταν πανέμορφη. Παναγία μου. Ή μάλλον Αλάχ μου, μιας και ήταν από τη Μέση Ανατολή. Ουρί του Παραδείσου. 

Ηταν με τον καθηγητή της και ομόρφαινε το συνέδριο, την επαρχιακή πόλη και το περιφερειακό πανεπιστήμιο που μας φιλοξενούσε όλους. Και πως λένε σ αυτές τις περιπτώσεις αν «έχει η μάνα σου καμιά άλλη τέτοια κόρη;» Ετσι έγινε:  Ηθελε να μάθει αν μπορούσε η αδελφή της που είχε τελειώσει βιολόγος να έρθει στην Ελλάδα για διδακτορικό.

Εκλεισε αμέσως! Την βούτηξαν αυτοί του περιφεριακού πανεπιστημίου.

Και ήρθε η αδελφή της ωραίας και πάθανε τη πλάκα τους. 
Και αποφάσισαν ότι θα ήταν καλύτερα να πάει στο δικό μας εργαστήριο. Και ήρθε. Και με το που την είδε ο δικός μου το έβαλε στα πόδια και  μπαίνει στο γραφείο μου.

-Είναι κάποια δεσποινίδα που νομίζω ότι είσαι ο πλέον κατάλληλος να την αναλάβεις.

-Να τη δω.

-Μωρέ θα τη δεις, μετά. Συμφωνείς;