Το τραμ στα Χαυτεία

Διαβάζω "Βαγόνια τρένου μόνο για άνδρες για να περιοριστούν οι εφαψίες" στο Τόκιο και θυμήθηκα πόσο διαεδομένο ήταν το σπόρ στα λεωφορεία και όχι μόνο στο παρελθόν.

"Εφαψίες" είναι και ένα έργο του Νιρβάνα.  Βέβαια, ο Π. Νιρβάνας, καθημερινός ταξιδιώτης του τραμ κατέγραψε δεκάδες επεισόδια στα μέσα αυτά, με την παρακολούθηση των συνεπιβατών του δημιουργώντας μια μοναδική ηθογραφία του μεσοπολέμου.

Το θυμάμαι το τραμ. Το τραμ που περνούσε από τα Χαυτεία. Θυμάμαι το καφεκοπτείο του Μπράβο. Θυμάμαι  το Μινιόν και το σινεμά Ροζικλαίρ απέναντί του. Ανοιξε λέει το 1913, από κάποιον Π. Φλεγκενάιμερ που το ονόμασε Ροζικλαιρ από τις δύο κόρες του, την Ρόζα και την Κλαίρη.

Διάβαζα λοιπόν μικρός στην Καθημερινή μια είδηση που είχε και τραμ και Ροζικλαιρ και …εφαψία.

Και τι εφαψία; Θεολόγο!

Αυτός λοιπόν ο θεολόγος-εφαψίας είχε βάλει χέρι σ έναν πιτσιρικά μέσα στο σινεμά. Εγινε φασαρία και κατέληξε στο αυτόφωρο.

Και τι ισχυρίστηκε στη δίκη;

-Ημουν μέσα στο τραμ όταν είδα τον νεαρό να μπαίνει στο Ροζικλαίρ. Εμοιαζε με έναν μαθητή μου για αυτό κατέβηκα και μπήκα στο σινεμά. Δεν είμαι εφαψίας. Απλώς του έπιασα το χέρι για να τον πάρω από κει μέσα.