Ο Σάντα Κάκτος

1969. Τατόϊ.

Και κάποιος από τους πολύ μεγάλους είχε την ιδέα στη γιορτή για τα παιδιά του προσωπικού της Σχολής Ικάρων ο Αϊ Βασίλης με τα δώρα τους να έρθει απ τον ουρανό με ελικόπτερο.

Κι ήταν ο Γς (Κάκτος) που θα παρίστανε τον Αγιο. Είχαμε κάνει και κάτι  πρόβες και τα  πάντα έβαινον καλώς.

Μέχρι που έφτασε η ημέρα της γιορτής. Που δεν ήρθε μόνη όμως αλλά  μαζί με μια ξαφνική επιδείνωση του καιρού και κάτι αέρηδες με τέρμα μποφόρ.

Και δεν είχαμε τότε Σούπερ Πούμα. Ελα όμως που ο πολύ μεγάλος είχε μουλαρώσει. Περίμενε ένα μικρό παράθυρο του καιρού για να βάλουμε μπρός. Αλλωστε ήταν μια αποστολή λίγων λεπτών.

Και έγινε. Μόλις όμως άφησε την πίστα το ελικόπτερο οι αέρηδες το πήραν και το σήκωσαν. Το πήγαν προς το ρέμα της Χελιδονούς, όπου κι άρχισε να κλυδωνίζεται και να ψιλο περιστρέφεται. Και να κάτι σφαλιάρες από τους ανέμους. Μια προς το Μενίδι και μια προς την Κάτω Κηφισιά.

Ο πιλότος να τα έχει χρειαστεί και ο Αγιος (Γς) να κατουριέται, ουπς, να καταριέται την ώρα και τη στιγμή που πέρασε την οντισιόν που είχε γίνει για την επιλογή του Αγιου Βασίλη.

Κάποτε όμως τα κατάφερε και το προσγείωσε μπρος στη σχολή. Φωνές, χαρούλες και τραγούδια τα πιτσιρίκια για τον κατακίτρινο Αϊ Βασίλη που κατέβηκε με τα δώρα τους στο τσουβάλι του.

Τους έδωσε τα δώρα και μετά τους είπε να πάει να δει μήπως είχε ξεχάσει τίποτα. Και τράβηξε ντουγρού για πιπί του, καθ ότι κόντευε να … απ την τρομάρα του.

Και ήταν κι ένας μπόμπιρας που με είχε πάρει από πίσω:

-Σμηνία! Μπορώ ν αλλάξω το δώρο μου;

Είχε παρακολουθήσει κάποια πρόβα ο μπαγάσας.