Το σουνέτι

Γς είπε

22 Οκτωβρίου, 2013 στις 01:03

42:

>Και υπάρχουν άλλωστε και τόσες άλλες τουρκογενείς λέξεις σε -έτι (καμπαέτι, κασαβέτι κτλ.)

Και του λέω:

-Καλά μωρέ πως έγινε; Δεν πόνεσες;
-Μου είπαν. «Να το πουλάκι!». Κάνω να δω το πουλάκι πάνω στο δέντρο και …τσάφ! Το ξυράφι στο δικό μου πουλάκι.

Για το σουνέτι λέω. Άλλη μια (επώδυνη) τούρκικη λέξιη σε –έτι. Η περιτομή.

Ηταν πολύ καλό παιδί ο φοιτητής αυτός από τη Θράκη. Τόσο καλό που λέω την αμαρτία μαυ:

Μετά από κάτι εξετάσεις βλέπω στα πεταχτά το γραπτό του. Δεν περνούσε. Σχεδόν λευκή κόλλα.
Ηταν ακόμη μαζί με τους άλλους στην αίθουσα.

-Ρε συ. Ξέχασες το όνομά σου. Πήγαινε να το συμπληρώσεις. Είναι πάνω στο γραφείο μου.

Οντως πήγε. Ηταν η κόλλα του πρώτη, πάνω από όλα τα άλλα γραπτά.

Και φυσικά αντέγραψε από τις κόλλες των άλλων.

Και φυσικά δεν είχε ξεχάσει το όνομά του…