Το άλλο μισό

Γς είπε

8 Μαρτίου, 2013 στις 11:28

11:
>- Κυρία μου δεν έχω πρόβλημα που είσαι γυναίκα. Έχω πρόβλημα που είσαι άσχετη!

Δεν έχω πρόβλημα που είσαι νέγρος. Εχω πρόβλημα που είσαι μαύρος.

‘Η κάτι τέτοιο. Πλάκα κάνω. Ούτε κι εγώ έχω πρόβλημα που είναι σχετικές… με πολλά.

Κι οι ρουφιάνες πως τα καταφέρνουν την ίδια στιγμή να κάνουν ένα σωρό πράγματα και να ελέγχουν άλλα τόσα.
Μάλτιτάσκιν του κερατά.

Ολα τα ξέρουν.
Μόνο να κοιτάξουν το κοντέρ του αυτοκινήτου δεν ξέρουν, να δουν αν ο δικός τους ήταν στο καφενείο με το Γιώργο κι όχι 100 χιλιόμετρα πιο πέρα στις ψαροταβέρνες στην άλλη ακρη με το γκομενάκι.

Και παίρνω τηλέφωνο τον μακαρίτη τον Θανάση
-Ρε αμα σε πάρει η δικιά μου (επίσης μακαρίτισσα πλέον πρώην κυρά μου) ήμουνα όλη τη νύχτα εκεί. Γκέγκε; -Εγινε.
Χαζοξενυχτάγαμε σπίτι του στα Εξάρχεια και η κυρά μου και το φιλοσοφούσαμε με τη παρέα μας φοιτητές (Κι ερχόταν ο νεαρός τότε Ξαρχάκος από πάνω: -Καντε λίγο ησυχία ρε παιδιά).

Πάω λοιπόν σπίτι.
-Ημουνα στο Θανάση.
-Και να ήσουν εκεί, με καμιά μικρή θα ήσουν.
-Α, όχι τέτοια! Ή παίρνεις τηλέφωνο να δεις ή μόκο!

Τελικά πήρε. Αλλά μετά από κάποια βδομάδα.
(αλλάζοντας τη φωνή της):
-Γειά σας, είμαι η κοπελίτσα που ήμασταν το βράδυ της Τρίτης με το Γιάννη στο σπίτι σας.
Κι ο δικός μου:
-Πρώτα πρώτα το Γιάννη έχω να τον δω δύο μήνες!
-ΟΚ, Θανάση. Αυτό ήθελα να μάθω!

Γάτα ήταν η δικιά μου, θεός σχωρέστην.
Και να μην ξέρω σε ποιο μισό του ουρανού είναι..
Αλλά δεν υπάρχει φόβος κει κάτω στα καζάνια που θα πάω εγώ με τα φιλαράκια μου…