Καμπίνα προβολής

Κοντεύει τα ενενήντα ο φίλος μου ο Δημήτρης Βερναδάκης. Βρεθήκαμε προχτές στην τράπεζα. Τεράστια ουρά και τον ξεψάχνισα κανονικά. Μηχανικός Κινηματογράφου. Γράφεις άνετα βιβλίο, κι εδώ σεντόνια με τις αναμνήσεις του, τις γνώσεις του.

Κάθε μέρα στη καμπίνα του κι όταν κάποτε σταμάτησε δεν ήξερε που να πάει. Τον τρόμαξε η νύχτα και πήγε … κινηματογράφο!

Ηταν αδύνατο όμως να δει το έργο καθισμένος στην αίθουσα. Ετσι παρακάλεσε να τον αφήσουν να πάει στη καμπίνα και να δει το έργο όρθιος απ τη τρύπα προβολής, όπως έκανε μια ζωή.