Θα πηδηχτώ απ'το παράθυρο!

Ζέστη και θυμήθηκα τον Σάββα στο Μοναστηράκι. Τον Αρμένη με τα κεμπάπια του, τα σουβλάκια του, τα καλούδια του. Σωστός.  Για την ακρίβεια όμως θυμήθηκα τον ταμία του. Έναν χοντρούλη, Αρμένη επίσης, ξεχνώ το όνομά του.

Ο φίλος μας λοιπόν αυτός είχε [ίσως ακόμη] την ταμιακή μηχανή στο τραπεζάκι του σε ένα παράθυρο στη γωνία του μαγαζιού με ένα στενάκι της Μητρτοπόλεως.

Ουρά συνήθως τουρίστες και ιθαγενείς περίμεναν στη σειρά για να πληρώσουν και να πάρουν το χαρτάκι για τα περαιτέρω στους γύρους δίπλα.

Και μια μέρα που έβραζε η Αθήνα περνάω από εκεί και τι είδα;

Να κάθεται στο παράθυρο στην καρέκλα του μπρός το τραπεζάκι με την ταμειακή του μηχανή και από την άλλη μεριά του παραθύρου η ουρά των πεινασμένων.

Μόνο που αυτή την φορά η ουρά πέρναγε μέσα από το μαγαζί κι αυτός προσπαθούσε να επιβιώσει έξω από αυτό.