43:
>διάβασα μερικά ακόμη για τον
Μπεράτη
Εμένα μου θύμισε τις αφηγήσεις του πατέρα μου από την Θεσσαλονίκη [Σέδες, Αεροπορία] και μετά στο στρατό ξηράς, οδηγός στην Αλβανία.
“Και ξαφνικά εμφανίζονται
ιταλικά αεροπλάνα, Σταμάτησα το φορτηγό και τρέξαμε να καλυφτούμε στο δάσος
δίπλα.
Ομως αμέσως πήγα πίσω στο αυτοκίνητο. Μεταφέραμε και πέντε έξι Ιταλούς τραυματίες. Ακρωτηριασμένους από κρυοπαγήματα.
Φώναζαν “Αγιούτο”. Εβαλα μπρος και έκρυψα το φορτηγό κάτω από μια γέφυρα. Κάθησα μαζί τους. Εκλαιγαν. Κι έκλαιγα κι εγώ”
Και σκούπιζε τα δάκρυά του
την ώρα που μου τα έλεγε…Ομως αμέσως πήγα πίσω στο αυτοκίνητο. Μεταφέραμε και πέντε έξι Ιταλούς τραυματίες. Ακρωτηριασμένους από κρυοπαγήματα.
Φώναζαν “Αγιούτο”. Εβαλα μπρος και έκρυψα το φορτηγό κάτω από μια γέφυρα. Κάθησα μαζί τους. Εκλαιγαν. Κι έκλαιγα κι εγώ”
1 σχόλιο:
και έκλαψε και ο ανώνυμος.
Να εισαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου