Και μπαίνω μέσα στην αίθουσα του αεροδρομίου προχτές στην Πάρο [καμιά εικοσαριά τετραγωνικά όλη κι όλη] και τους πέθανα.
Στην αρχή ήθελα στο τσεκίν να μου πουν σε ποια έξοδο θα πάω. Β23, Α5, ή δεν ξέρω ποια άλλη.
Μετά όταν πήγε η κυρά για κατούρημα και δεν το πρόσεξα, ήθελα να κάνουν πέιτζινγ, αναγγελία πως το λένε, όπως τότε στο JFK.
Κρυάδες και είπα να σοβαρευτώ.
Επεσε όμως το μάτι μου
στο πλαστικό κλουβί μιας γατούλας που είχαν τρεις καλοστεκούμενες μιλφ και
παίρνω μπρός πάλι. Ρίχνω μια βιαστική ματιά εντός μου και αρπάχτηκα από κάτι. Εκείνη την πολυλογού φιλόζωη μιας άλλης πτήσης κι αρχίζω:
-Γατούλα ε; Μου έτυχε
κάποτε μια στ αεροπλάνο που μου περιέγραψε πως αποκατάστησε όλες της τις γάτες.
“Η γατούλα έκανε 5 γατάκια την πρώτη φορά.
Το ένα το έδωσα σε έναν " κλπ
Εδειξαν ενδιαφέρον. Όχι όμως
με την ιστορία, αλλά με την περίπτωσή μου. Μετά κατάλαβα ότι τους ήταν greek αυτά που τους έλεγα. Ηταν Αμερικάνες!
Προσπάθησα να σώσω την κατάσταση:
-Ιν εν αδερ φλάιτ αι μετ ε λέιντι ...
Προσπάθησα να σώσω την κατάσταση:
-Ιν εν αδερ φλάιτ αι μετ ε λέιντι ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου