ο Χασάπης

Γς said

2 Δεκεμβρίου, 2012 στις 08:35

299:
>Οι μαθηματικοί (κυκλοφορούν κάποιοι εδώ μέσα) θα θυμούνται ίσως τον Ευάγγελο Σταμάτη
Ναι, κυκλοφορούν και οπλοφορούν! Πόσοι άραγε να είμαστε; Έναν μόνο ξέρω, τον Gpoint.
“Bους κερασφόρος” λοιπόν ο Σταμάτης κατά τον καθηγητή σου.

Στην εποχή μου, πιτσιρικάδες, δοξασίες σαν αυτές, στον Ηλιο και αλλού μας έκαναν να αγαπήσουμε τους ΑΗΜ(αθηματικούς). 

Θυμάμαι την εκτίμηση που του είχε ο Καθηγητής Σπύρος Ζερβός, όταν μας μάζευε και μιλούσαμε τα βράδια στο γραφείο του. Αργότερα τον γνωρίσαμε και τον ίδιο. Ο φίλος μου μάλιστα ο συγγραφέας και εκδότης Βαγγέλης Σπανδάγος με την ‘Αίθρα’ του συνεχίζει το θυμιατό στους ΑΗΜ, βαθιά επηρεασμένος από αυτόν. 

Με κάλεσε μάλιστα σε μια εκπομπή που έχει σε ένα κανάλι να μιλήσουμε πάνω σ αυτά τα θαυμαστά. Όμως εγώ το γύρισα αλλού, του την έκανα και μίλησα για τον … Κάρολο Δαρβίνο! Εμ, μεγαλώσαμε πιά.

Κι εμένα ένας καθηγητής μου στο Γυμνάσιο ο Δ. Γεωργιάδης ήταν άκρως επικριτικός για κάποιον άλλο ‘παθιασμένο’ της εποχής, τον Αστρονόμο Κωνσταντίνο Χασάπη. (Θαρρώ σξ αιτίας της ‘Μαθηματικής Γεωγραφίας’ του). 

Δεν μου άρεσε η κριτηκή του. Ελα όμως που μετά από λίγο καιρό βρεθήκαμε με τον Γεωργιάδη μέσα στο Αστεροσκοπείο της Πεντέλης` σε μια εκπαιδευτική εκδρομή. Και θα μας ξεναγούσε ο Διευθυντής του Αστεροσκοπίου, ο Χασάπης!

Θυμάμαι τον καημενούλη τον καθηγητής μας που του έθεσε ένα επιστημονικό ερώτημα, με σεβασμό ‘ολίγο συναδελφικό’ όμως.
Και το κάθαρμα ο Χασάπης τον έκανε σκουπίδι μπροστα στους μαθητές του!

Κολονατο

Γς said

22 Ιουνίου, 2015 στις 23:17

274:
>με κολονάτο ποτήρι!

Εγκαίνια σtο μαγαζί αριστερά μου. Κόσμος στο πεζοδρόμιο, σαμπάνιες.
Φρακαρισμένος ο δρόμος. Βγάζω το χέρι μου απ το παράθυρο και ζητάω ένα ποτάκι κι εγώ.
Μου έδωσε ο σερβιτόρος.

Κι ο δρόμος ξαφνικά ξεφρακάρισε.
Και το κολονάτο βρέθηκε τελικά στο σπίτι μου.
Ενα μπόι πιο πάνω απ τα άλλα κολονάτα στο ντουλάπι.

Καραμέλες, τσίχλες, σοκολάτες

Γς said

17 Ιουνίου, 2014 στις 13:37

17:
>Βρείτε μου έστω ένα μάνατζερ, μηχανικό,

Ναι, ο φίλος μου ο Λ.
1950 τόσο.

Πούλαγε πασατέμπο (-Τσίχλες, σοκολάτες, πασατέμπο!) στη ΡΕΑ (καλοκαιρινό σινεμά στο Ν. Παγκράτι-Βύρωνα).

Εβγαζε 100 δρχ (μια δεκάρα) σε κάθε σακουλάκι. Όμως μάζευε άδεια σακουλάκια , τα γέμιζε ο ίδιος και τα διέθετε στη ζούλα, μαζί μ αυτά του αφεντικού του,
που τον έπιασε και τον σούταρε.

Την ίδια μέρα άρχισε να ψάχνει για δουλειά στην Υμηττού μαγαζί-μαγαζί. –Μήπως θέλετε κανέναν για δουλειά.
Τον πήρε ένας που έφτιαχνε σταυρουδάκια για βαφτίσια και τέτοια.
Και άρχισε κι αυτός να φτιάχνει σταυρουδάκια σπίτι του με αυτοσχέδια πρέσα. Μια μήτρα που την έσερνε με φόρα πάνω σ ένα σύρμα μέχρι να πέσει πάνω στο λαμάκι και να κόψει το σταυρουδάκι.
Και τα πήγαινε για γαλβάνισμα μαζί με τα άλλα του αφεντικού του.

Και τον καρφώνει ο γαλβανιζάτορας στ αφεντικό του, που τον σούταρε κι αυτός.
Και ο Λ συνέχισε να κόβει σταυρουδάκια και να τα πηγαίνει για γαλβάνισμα.
-Ρε, ο πιτσιρικάς που έδιωξες συνεχίζει και μου φέρνει κομμάτια.
-Δεν θα τα δέχεσαι και θα με χρεώνεις εμένα στο διπλάσιο.

Και ο Λ. άρχισε τα πειράματα με μπαταρίες και τέτοια και κατάφερε να επιμεταλλώνει.
Να μην πολυλογώ το φτωχικό του έγινε βιοτεχνία και σε κάποια φάση που δεν έπαιρνε άλλο μεταφέρθηκε σε εργοστάσιο του στη Βιομηχανική ζώνη Ελευσίνας.Ναί είχε και περίπτερο στην Εκθεση Θεσσαλονίκης.

Κατασκεύαζε τα πάντα. Και είχε πολλούς έλληνες και ξένους (ειδικούς γερμανούς τεχνίτες) τη δεκαετία του 60.
Συναντιόμασταν με την παρέα, όπως παλιά. Ο ίδιος, απλός, δικός μας, ο Λεωνίδας (Ο βιομήχανος)

Τα κεράσια

Γς said

15 Ιουνίου, 2015 στις 09:57

Καλημέρα
Μόλις είχε έρθει ο πατέρας μου με το λεωφορείο που οδηγούσε Αθήνα Γιάννενα και με φώναξε.
Σκαρφάλωσα στην ανοιχτή πόρτα και πήρα τις παράξενες κόκκινες λειχουδιές σε μια χαρτοσακούλα,

Δεν τις γεύτηκα όμως. Γλύστρησα. Σε λίγο στον Σταθμό Πρώτων Βοηθών στην 3η Σεπτεμβρίου τότε.
-Σφήξε το χέρι σου. Δεν μπορείς;
Και να γύψος

Τριών, τέσσερων χρονών.
Μου έμεινε όμως το παιδικό κερασικό τραύμα.

Μόλις βγαίναν τα κεράσια στις Λαϊκές, τα τάραζα.
Δυό τρά από κάθε πάγκο και την έκανα ταράτσα

Αρης και Ναπολέων

Γς said

15 Ιουνίου, 2015 στις 01:39

Ο Μανώλης είναι καλό παιδί. Δεν έχει βλάψει κανέναν. Κι όμως όλοι του κάνουν πλάκα, έτσι καλόβολος που είναι.

Πριν πέντε έξι χρόνια:

-Που είναι; Ρωτάω τον καφετζή το Νίκο.
-Μέσα στο εργαστήριό του. Εχει τις μαύρες του. Τον είχε διώξει η γυναίκα του, αλλά τώρα τον μάζεψε πάλι. Μόνο που τον αφήνει να κοιμάται στο μπαλκόνι.

Πάω δίπλα να τον δω.
Στον τοίχο μια φωτογραφία του Βελουχιώτη.

-Αυτός είναι!
-Αλήθεια λες;
-Ναι βρε. Τον παραδέχομαι. Πατριώτης.

Κόντεψε να τον πάρουν τα κλάματα.

-Κι όμως τον κυνήγησε το ΚΚΕ.
-Μα κι ο Ναπολέων τους κυνήγησε.
-Ο ποιος;
-Ο Ζέρβας. Και του δείχνω τη φωτογραφία στον τοίχο

Αλάτι στο λέκι

Γς said

18 Απριλίου, 2015 στις 11:11

>Windy recital

και το γουίντι Σικάγο.

Και λοιπόν; Θα μου πείτε.
Το Σικάγο με τους ανέμους απ την λίμνη Μίσιγκαν.

Σόου γουάτ;

Ε, τι να σας πω;

Να σας πω στον χρόνο που μου περισσεύει για τον εγγονό ενός φίλου μου απ το Σικάγο [ο εγγονός], που μόλις μπήκε στη θάλασσα στη Βουλιαγμένη, βγήκε φωνάζοντας:

-Ποιος έριξε αλάτι στο λέκι;

Λίμνη Βικτωρια

Γς said

18 Απριλίου, 2015 στις 17:01

64:

>Απίστευτο! Οικογενειακή μας γνωστή και γειτόνισσα περνάει το μισό του χρόνου της στην Τανζανία

Γιατί απίστευτο;
Χτες, ανήμερα του Πάσχα, επέστρεψε επιτέλους και η φίλη μας η Ρεγγίνα στην Αθήνα.
Φεύγει, κάθε χρόνο, για μερικούς μήνες στην πατρίδα της την Κένυα και επιστρέφει όταν η άνοιξη έχει θρονιαστεί για καλά εδώ

Κι άμα σφίξουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα θα κατέβω με την κυρά στην Ουγκάντα.
Ουγκάντα, Κένυα, Τανζανία.
Ολοι γύρω από την λίμνη Βικτώρια

Λατινικά

Γς said

12 Ιουνίου, 2015 στις 23:23

Και μια φαρμακοποιός που δεν ήξερε να κρατήσει ένα [λατινικό] επίπεδο:

Η ψείρα του εφηβαίου (Phthirus pubis), και η ψείρα της κεφαλής και του σώματος (Pediculus humanus) είναι δύο εντελώς
διαφορετικά παράσιτα, που δεν μπορούν να ζήσουν στο μύστακα ή το αιδοίο του άλλου.

Ωχ, και ο Γς στα νιάτα του κόντεψε να τρελαθεί όταν διαπίστωσε την παρουσία αυτών [που δεν μπορούν να ζήσουν στο μύστακα].

Και παίρνει την απόφαση. Μπαίνει σε ένα φαρμακείο και αμάν, ήταν γυναίκα το αφεντικό.
Και ήταν και άγρια στην όψη, σαν την Ζωή.

Και να και δυο τρεις πελάτες πίσω του που ήρθαν αμέσως μετά από αυτόν.
Και τώρα τι λένε;

-Τι θέλεις;
-Να ξέρετε θέλω κάτι για κάτι μαμούνια…
-Τι μαμούνια;
-Να κάτι … φθείρες του εφηβαίου…
-Τι φθείρες του εφηβαίου;
-Phthirus pubis
-Μουνόψειρες;
:(

Ακάκιε, τα σιγάρα να είναι Γιαννουκάκη

Σκίτσο του Ηλία Κουμενάκη.
100 χρόνια πριν!

Γς said

21 Απριλίου, 2015 στις 06:14

300:

> Η διαφήμιση του ΜπριλΚρημ δεν είναι δεκ. 1950 γιατί τη θυμάμαι κι εγώ. Μάλλον αρχές δεκ 1970

Ηταν επανάληψη.

Όπως στην διαφήμιση της ΜΙΣΚΟ με τον Ακάκιο..
Την έχω δει να επανέρχεται κάμποσες φορές στη ζωή μου.

Δεν είμαι όμως τόσο αρχαίος ώστε να έχω δει και την παλαιότερη εκδοχή της, του 1915, παρακαλώ!

Που ο μοναχός με το γαϊδουράκι ονομαζόταν Ονούφριος και είχε σχεδιαστεί για να διαφημίσει τα τσιγάρα Γιαννουκάκη.

«και μην ξεχάσεις Ονούφριε, τα σιγάρα να είναι Γιαννουκάκη»!…

Maghreb

Γς said

24 Απριλίου, 2015 στις 11:27

Η Λιάνα Κανέλλη στην Τσαπανίδου (STAR TV) τωρα:

«Το Μακρέμπ που είναι από την Λιβύη και δώθε»

Ναι. Αν το στούντιο του STAR ήταν στην Καζαμπλάνκα και όχι στην Kάτω Κηφισιά

Mη μου άπτου

Γς said

12 Ιουνίου, 2015 στις 09:26

160:

Με έφτιαξε η Αλβανίδα καθηγήτρια του Πανεπιστημίου των Τιράνων με το ωραίο όνομα, Mimoza

Μιμόζα η αισχυντηλή (ντροπαλή), γνωστή με την κοινή ονομασία μη μου άπτου, που οφείλεται στη χαρακτηριστική ιδιότητα των φύλλων της να κλείνουν και να γέρνουν προς τα κάτω, όταν κάτι τα αγγίζει, είναι φυτό του γένους των δικοτυληδόνων της οικογενείας των Μιμοζιδών.

Αυτό το Karagjozi όμως τι το ήθελε;

Mimoza Karagjozi

Ο Θανάσης

Γς said

9 Φεβρουαρίου, 2015 στις 01:08

44:
Πάντως πριν 50+ χρόνια αυτή η αντίληψη επικρατούσε, αν και μερικοί, όπως ο φίλος μου ο Θανάσης είχε ελαφρώς διαφορετική [επί τα χείρω] γνώμη:

Δεν ειχε περάσει μήνας που τελειώσαμε το Λύκειο [Γυμνάσιο τότε] και η μάνα του απαρηγόρητη μου είπε στο τλφ ότι είχε φύγει απ το σπίτι και με παρακάλεσε αν μπορώ να κάνω κάτι για να επιστρέψει.

Τον βρήκα και τα είπαμε. Ηταν και μια φρέσκια χυλόπιτα και πέταξε αυτό το «Ολες οι γυναίκες είναι που[μπιπ]»
-Ελα τώρα, όλες; Κι η μάνα σου κι η αδελφή σου;
-Οχι βέβαια η μάνα μου κι η αδελφή μου δεν είναι που[μπιπ]..

Καλά πάμε σκέφτηκα χαρούλες που θα κάνει η μάνα του όταν μάθει τα καθέκαστα.

Αλίμονο όμως. Συνέχισε…
-Η μάνα μου κι η αδελφή μου είναι καραπου[μπιπ]!

Αναπαλαίωση και εκσυγχρονισμός

Γς said

2 Φεβρουαρίου, 2015 στις 00:15

96:

Και μια που το ανέφερες.
Εχω μείνει σε παλιούς «αναπαλαιωμένους» ξενώνες [ονόματα δεν λέμε] που η αναπαλαίωση συνίστατο σε ριζική ισοπέδωση του παλαιού κτηρίου και η ανέργεσή του με σύγχρονα υλικά.

Και πέρυσι περάσαμε έναν ωραίο χειμώνα, κρασάκι μπριτζολάκια στο τζάκι του [μέχρι εδώ].

Μόνο που τα ξύλα ήταν βαμμένα με ένα περίεργο μαυρο-ασημί χρώμα. κάτι σαν την πατίνα του χρόνου.

-Που τα βρήκες αυτά;
-Α, είναι από την αναπαλαίωση [μικρής ιστορικής εκκλησούλας].
Ριζική αναπαλαίωση κι εδώ.

Και για να μη πω για τον εφημέριο Μητροπολιτικου Ναού, πρωτεύουσας Νομού, που καμάρωνε για τα κατορθώματά του.

Να καλύψει τις μαυρισμένες παλιές τοιχογραφίες με καινούργιες.
Εκείνες που τις φέρνουν στο ναό και τις κολλάνε σαν ταπετσαρία.

Τεστ εγκυμοσύνης

Γς said

2 Απριλίου, 2015 στις 08:04

Τυχερός στην ατυχία του στάθηκε ένας άντρας που έκανε για πλάκα ένα τεστ εγκυμοσύνης που είχε ξεχάσει η πρώην κοπέλα του στο σπίτι και το οποίο  …βγήκε θετικό!

Τον πληροφόρησαν ότι το τεστ βασίζεται στην  «βήτα ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη» που στην περίπτωσή του  ίσως να οφείλεται σε κάποιο πρόβλημά του υγείας. Πράγματι το έψαξε και βρήκε ότι έπασχε από καρκίνων των όρχεων, σε πρώιμο στάδιο, ευτυχώς.

 Μήπως πρέπει να κάνω κι εγώ τεστ εγκυμοσύνης;

Δεν φοβάμαι για καρκίνο, αλλά έχω κάποια καθυστέρηση τώρα τελευταία.

Στην εκσπερμάτωση!

Ο μπάρμπας μου ο Πότης

Το Πότης είναι από το Παναγιώτης [Μάνη]

Γς said

3 Απριλίου, 2015 στις 06:50

87, 66, 89:

Και πλάκα είχε η δήλωση του δικού μου Χ που θέλησε να διαψεύσει δημοσιεύματα ότι:
«Παρανόμως έχουν διορισθεί στο δημόσιο τα ‘πνευματικά τέκνα΄ του Χ, το ζεύγος Α & Β»

-Αν ήταν πνευματικά μου τέκνα, τότε δεν θα είχαν παντρευτεί.

Πάντως τώρα που το σκέφτομαι ο μπάρμπας μου ο Πότης, που την κοπάνησε από την Ελλάδα για να μην τον σκοτώσουν τάχα μου οι Χίτες, δεν ήταν παραβάτης μόνο του ΠΚ, ως δίγαμος , αλλά και του… θρησκευτικού Κώδικα. Μιας και την έκανε μαζί με την κόρη της νονάς του!

http://caktos.blogspot.gr/2015/01/bolivar.html

Αντιδάνεια

Γς said

8 Ιουνίου, 2015 στις 15:52

31:
>Accord = συγχορδία

Κι ήταν το πρώτο δάνειο που έμαθα στη ζωή μου.
[Μετά τα είχαμε χύμα τα δάνεια και μας ήρθαν και τσουβαλάτα – και θα τα πάρω μαζί μου. Κι ας βάλουν ΕΜΦΙΑ και στους τάφους].

Το πρώτο δάνειο λοιπόν [αντιδάνειο] ήταν το χορδή – κορδόνι. Και πολύ εντυπωσιάστηκα που τα κορδόνια μου ήταν από τις χορδές των μουσικών οργάνων, που δεν ήθελαν δέσιμο [Το μισούσα. Προσπαθούσα να φτιάξω φιόγκους και όλο κόμποι μου έβγαιναν].

Και κόντεψα να λιποθυμήσω όταν πρόβαρα παπούτσια και μου έφερε η κυρά ένα ζευγάρι με κορδόνια [σε 5-6 σειρές]. Βρε τι μου έδειξε ότι υπήρχε δίπλα καμουφλαρισμένο φερμουάρ…
Παιδικά τραύματα

Ο Δάφνις και η ... Αντρέα

Γς said

28 Μαρτίου, 2015 στις 11:29

>Η… συνθέτρια Camille Saint-Saëns είναι ο κύριος της φωτογραφίας αριστερά!

Τοποθετούσαμε ανά δύο σε κάθε δίκλινο δωμάτιο (για λόγους οικονομίας) μεταπτυχιακούς φοιτητές σ ένα «Καλοκαιρινό Σχολείο».
Ετσι δύο Ιάπωνες τους είχαμε τοποθετήσει τον μεν Μασάκο με έναν Ιταλό και την Τσατσίγια με μια Αμερικάνα.
Μέχρι που αφίχθησαν¨

Ο Τσατσίγια και Η Μασάκο.

Η ερήμη του λόγου

Γς said

30 Μαρτίου, 2015 στις 01:44

147:

>όσα γίνονται εν τη ρύμη του λόγου.

Θυμάμαι τον πρόεδρο των δασκάλων να λέει σε ζωντανή εκπομπή σε υπουργό (Βουυλγαράκης) για κατάσταση που δεν είναι απλή, «που δεν είναι εξ απαλών ονύχων» και να τον αρπάζει από τα μούτρα ο υπουργός. 

–Δεν ντρέπεσαι δάσκαλος πράγμα να μην ξέρεις .. και τέτοια.

Κι η ρύμη έγινε ερήμη, πάλι σε δασκαλίστικη σελίδα (Alfa Vita):

«Προφανώς η λέξη εθελοντισμός, δεν ειπώθηκε για 100η φορά εν τη ερήμη του λόγου του Υπουργού Παιδείας»

Τον κράβαττόν σας

Γς said

28 Μαρτίου, 2015 στις 10:25

Φτηνιάρικο και μονό το σιδερένιο κρεβάτι της.
Που να αντέξει;
Και το πρωί το τρέχαμε στα γύφτικα [στο σιδερά] για να μας το κολλήσουν.
Με την τσίμπλα στα μάτια.
Μπρος εγώ, πίσω αυτή [μαλμπεζέ και τέτοια].

Και στο πεζοδρόμιο ένα καλόπαιδο γέλαγε, αλλά εμείς εκεί δεν δώσαμε σημασία. Τον αφήσαμε πίσω μας και δεν τον βλέπαμε πια.
Τον ακουγαμε όμως:
-Αρατε τον κράβαττόν  σας και περπατάτε!

Ανόρθωση στήθους

Εψαχνα πριν λιγο στο Γκουγκλ για ένα κείμενο για κάποιο στήθος και μου έβγαλε αυτό:

Αόρατα Αυτοκόλλητα Ανόρθωσης Στήθους  - Bye Bra.

Δεν ξέρω τι είναι αλλά σκέψου να … και να σου μείνει στο χέρι