Χρυσός σταυρός

Γς said

29 Μαρτίου, 2015 στις 18:54

>Κρέμεται από το λαιμό του.

Κι ηταν κι εκείνο το ραδιόφωνο μας.
Ημουν κι εγώ που νόμιζα ότι παίζει μόνο για μας.

Και δεν είχε τότε λαϊκά, ούτε μπουζούκια. Είχε όμως μαντολίνα και μαντολινάτες.

Και το πρώτο τραγούδι που με προβλημάτισε ήταν αυτό με το κορίτσι που είχε κρεμάσει εις το λαιμό του χρυσό σταυρό.
Και πήγε λέει, αυτός που τραγούδαγε, να τον φιλήσει και κατά λάθος την φίλησε

Και λοιπόν; Δεν στόχευσε καλά και την έκανε μάκια κάπου εκεί δίπλα. Στο φόρεμά της, το γιακαδάκι της.
Το μπούστο δεν το είχα παρατηρήσει ακόμη στις γυναίκες.
Ούτε ότι φυλάνε οι άνθρωποι άλλες γυναίκες. Εκτός από τις μάνες τους. Και μάλιστα στο μάγουλο.

Και όχι στα χείλη, που τα έβαφε η μάνα μου, όταν πηγαίναμε επίσκεψη στη θεία μου.
Και της βούταγα το κραγιόν και έκανα γράφιτι στο σαλόνι.