Ο
Μανώλης είναι καλό παιδί. Δεν έχει βλάψει κανέναν. Κι όμως όλοι του κάνουν
πλάκα, έτσι καλόβολος που είναι.
Πριν πέντε έξι χρόνια:
-Που
είναι; Ρωτάω τον καφετζή το Νίκο.
-Μέσα στο εργαστήριό του. Εχει τις μαύρες του. Τον είχε διώξει η γυναίκα του, αλλά τώρα τον μάζεψε πάλι. Μόνο που τον αφήνει να κοιμάται στο μπαλκόνι.
-Μέσα στο εργαστήριό του. Εχει τις μαύρες του. Τον είχε διώξει η γυναίκα του, αλλά τώρα τον μάζεψε πάλι. Μόνο που τον αφήνει να κοιμάται στο μπαλκόνι.
Πάω
δίπλα να τον δω.
Στον τοίχο μια φωτογραφία του Βελουχιώτη.
Στον τοίχο μια φωτογραφία του Βελουχιώτη.
-Αυτός
είναι!
-Αλήθεια λες;
-Ναι βρε. Τον παραδέχομαι. Πατριώτης.
-Αλήθεια λες;
-Ναι βρε. Τον παραδέχομαι. Πατριώτης.
Κόντεψε
να τον πάρουν τα κλάματα.
-Κι
όμως τον κυνήγησε το ΚΚΕ.
-Μα κι ο Ναπολέων τους κυνήγησε.
-Ο ποιος;
-Ο Ζέρβας. Και του δείχνω τη φωτογραφία στον τοίχο
-Μα κι ο Ναπολέων τους κυνήγησε.
-Ο ποιος;
-Ο Ζέρβας. Και του δείχνω τη φωτογραφία στον τοίχο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου