1949 RCA

Caktos

to LeTemps2

Κι εκεί που είναι μαύρα μεσάνυχτα, νύχτα χωρίς φεγγάρι κοιτάζεις στον ουρανό, χιλιάδες αστεράκια μικρά μεγάλα και στη μέση το ποτάμι του γαλαξία. Μπαίνεις μέσα του και κολυμπάς από τη μια μεριά του στερεώματος μέχρι την άλλη και βλέπεις ότι δεν είσαι ο μόνος. Ενα σωρό άλλοι γαλαξίες και νεφελώματα. Πήχτρα το σύμπαν μέχρι εκεί που φτάνει η ιστορία του μπιγκ μπανγκ.

Κάπως έτσι έγινε και σε μένα όταν ο μπαμπάς γύρισε μια μέρα στο σπίτι και είπε: Σωκράτη για φέρε εκείνο το κουτί. Κι απ το κουτί ξεπήδησε ένα ραδιόφωνο RCΑ με ένα κορδόνι που το βάλαμε στην πρίζα. Με το αριστερό κουμπί το ανοίγαμε ανεβοκατεβάζαμε τη φωνή και με το δεξί πηγαίναμε από τον ένα σταθμό στον άλλο. Αργότερα μου εξήγησαν ότι έγραφε στα ξένα Ρώμη, Κωνσταντινούπολη, Βουκουρέστι, Μόσχα, Λονδίνο. Φοβερό. Κοσμογονία μέσα σε ένα λεπτό!

Δεν το πίστευα πόσο τυχερός ήμουν.

Μέχρι που ρώτησα μια μέρα τη μάνα μου, πότε θα βγει, δεν ξέρω ποιος, η Θεία Λένα.

Και τι κάνει; Ανοίγει την Καθημερινή και μου λέει σε 10 λεπτά.

Στην αρχή δεν κατάλαβα. Η Καθημερινή ήταν εφημερίδα που την πούλαγε ο Μπάκας μαζί με άλλες απέναντι. Κι από ότι είχα δει κάτω από κάθε καθημερινή που αγοράζαμε υπήρχαν πολλές ολόΙδιες και για τους άλλους.

- Και γιατί ρε μαμά γράφει για το ραδιόφωνο;

- Για να ξέρει ο κόσμος τι ώρα είναι κάθε εκπομπή.

- Και τι τους νοιάζει τι παίζει το ραδιόφωνό ΜΑΣ;

Ασχημο πράγμα να ανακαλύπτεις ότι αυτό που νόμιζες ότι είσαι είναι απλώς ένα τίποτα σε ένα ασήμαντο ηλιακό σύστημα σε ένα μικρό παραβραχίονα ενός μέτριου γαλαξία.

Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η …αποκαθήλωση.

Ουφ βαρέθηκα πια. Ούτε εγώ δεν ασχολούμαι τώρα με μένα...