1950 Μπραχάμι

Caktos

to LeTemps2

>Το νέο Metro Mall δεν τό έχω δει ακόμη.>Και είναι στο μετρό Αγ. Δημητρίου

Μπράβο μεγαλεία το Μπραχάμι. Ετσι λεγόταν παλιά ο Αγιος Δημήτριος. Μπραχάμι που ήταν ενωμένο τότε με το Κατσιπόδι (μετέπειτα κοινότητα Δάφνης).

Μπραχάμι λοιπόν και από κει και πέρα το Χασάνι, που έφτανες ακολουθώντας την οδό Βουλιαγμένης στο Αεροδρόμιο του Ελληνικού που και αυτό λεγόταν Χασάνι (όπως Χήθροου, Σαρλ Ντε Γκωλ, JFK).

Και ήταν όλη η Λεωφόρος Βουλιαγμένης από το Μπραχάμι μέχρι το Χασάνι αριστερά και δεξιά ένα απέραντο σκουπιδαριό από παλιοσίδερα, κατεστραμμένα τανκς, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, από τον πόλεμο. Εκει πήγαινε κι ο μπάρμπας μου ο Λάκης (φοιτητής τότε στην Πάντειο) και μάζευε κομμάτι κομμάτι παλιοεξαρτήματα αυτοκινήτου και με τη βοήθεια του πατέρα μου σκάρωσε ένα Φολκς Βάγκεν στρατιωτικό τζιπάκι. Φοιτητής το 1950 και να έχεις αυτοκίνητο; Δεν σας λέω τίποτα!

Μπραχάμι λοιπόν, όχι μόνο παλιοσίδερα στην Βουλιαγμένης, αλλά και μια ατέλειωτη χωματερή στην «ενδοχώρα» της.

Τέλος πάντων, μεγαλεία τώρα, με το επιβλητικό εμπορικό του κέντρο.

Α, ναι και λίγα για τον τροχονόμο στην πλατεία Καλογήρων του Μπραχαμίου στην οδό Βουλιαγμένης.: Είχε κι ένα ξύλινο βαρελάκι με μπλε και άσπρες γραμμές μέσα από το οποίο ρύθμιζε την κυκλοφορία. 

Ποια κυκλοφορία; Τρίχες! Που και που πέρναγε κανα αυτοκίνητο. Για να σκεφτείτε ήταν μονίμως έξω από αυτό το στρογγυλό κουβούκλιο, στο πεζοδρόμιο κι όταν έβλεπε να έρχεται κανένα όχημα, έμπαινε στο βαρέλι και έκανε νόημα στο αυτοκίνητο να σταματήσει. Κοίταζε δεξιά αριστερά μήπως τάχα μου έρχεται κανένα άλλο αυτοκίνητο και μετά με αργές τελετουργικές κινήσεις βραχιόνων και παλαμών διέταζε το όχημα να συνεχίσει την πορεία του. Είχε πολύ πλάκα κι ο μπάρμπας μου (25 χρονος οργισμένος νέος της συμφοράς) όταν τον πλησιάζαμε πάταγε γκάζι και προσποιούτανε ότι θα πέσει πάνω του. Μια φορά μάλιστα ο τροχονόμος πήδηξε έντρομος από το κουβούκλιο για να σωθεί.

Πολύ πλάκα. 

Όμως θυμάμαι κάποτε που μας την είχε στημένη: Γυρίζαμε από την θάλασσα, όπου είχε ψαρέψει πάλι μια λεγάμενη. Τον σταματάει το όργανο και προσπαθούσε να του βρει παράβαση. Σιγά μην υπήρχε τότε ΚΟΚ και λοιποί κανονισμοί.

Θυμάμαι λοιπόν που τον ρώτησε:

- Αυτό εδώ τι είναι; 

Ηταν το κιλοτάκι της γκόμενας που το είχε βάλει στην κεραία. Κι αυτός ατάραχος: 

-Είναι το μπανιερό του μικρού [του Κάκτου]. Το βάλαμε για ν α στεγνώσει…

Πεντάχρονος ήμουν, αλλά τα έπαιρνα τα μαθήματα. Σε όλη τη ζωή μου επαναλάμβανα την αργκό του μπάρμπα μου με τις γκόμενες. Ειδικότης κτηθείσα εν τω στρατιωτιώ τζιπάκι της Γερμανικής Βέρμαχτ.