1988 JFK

Caktos to LeTemps2

-Ένα, δύο, φου…

-Ένα, δύο, τρία.

Ακουγα τη φωνή μου από τα μεγάφωνα στο αεροδρόμιο JFK να έρχεται από όλες τις κατευθύνσεις και με διάφορες καθυστερήσεις …

-Ένα δύο τρία, Κότα, μωρή κότα

Πάντα αυτή με εύρισκε. Ερχόταν από πίσω μου κρυφά και μου έπιανε τις βαλίτσες.

Αυτή την φορά όμως δεν μου έπαιζε κρυφτούλι. Είχαμε σίγουρα χαθεί.

Πήγα να κάνω πέϊτζινκ. Του λέω το όνομα: Πέγκυ Δαούσις. Το Πέγκυ το πέτυχε το Δαούσις βγήκε σαν το Αϊ Πατράϊ του ανεκδότου. Κάναμε πρόβα, το ξανα-αναγγέλει. Χειρότερα. Οπότε μου λέει: 

-Πες το μόνος σου και μου δίνει το μικρόφωνο.

-Ιν μάϊ οουν λάνγκουιτζ;
-OK.

-Μωρή κότα, που είπαμε; Δεν είπαμε στο Τέρμιναλ Εϊ της Τι Νταμπλουγιου Εϊ; Αντε τσακίσου έλα εδώ, ρε βλίτο!

Ο άλλος με κοίταζε και παρακολουθούσε πως λέγεται στα ελληνικά το:

"Παρακαλείται η κυρία Πέγκυ Δαούση όπως προσέλθει στο σταθμό Α της TWA”

-Ρε σύ, ρεζίλι των σκυλιών γίναμε!

Οποιος δικός μας ήταν εκεί, ακόμα θα το θυμάται