Το φτυαράκι

Πάει καιρός που είχαμε πάει στο Πράκτικερ η κόρη μου, η νύφη μου, οι γιοί μου.

Και βαρέθηκα να τους βλέπω να ψάχνουν τα διάφορα και πήγα να χαζέψω στα ηλεκτρικά και τα  εργαλεία. Κι έρχεται μια υπάλληλος

-Ψάχνετε κάτι κύριε;

-Ναι. Ενα φτυαράκι.
-Φτυαράκι; Γιατί δουλειά.

-Να βάζω την άμμο μέσα στο κουβαδάκι.

Και φτάνει η κόρη μου που μ έψαχνε.

-Ρε παιδιά δεν σας είπα μην τον αφήνετε μόνο του;

Σήμερα όμως πήγα στο εκπτωτικό χωριό στα Σπάτα με την κυρά μου και τη Ρεγγίνα τη φιλενάδα μας. Κι άρχισαν να ψαχουλεύουν τα γυναικεία. Τις παράτησα και μπήκα στο Τζάμπο (και τζάμπο σημαίνει και καλημέρα στα σουαχίλι. Ρωτήστε την Κενυάτισα Ρεγγίνα, αν δεν το πιστεύετε)

Και βρήκα το φτυαράκι που ήθελα. Και το κουβαδάκι και μερικά ακόμη αξέσοριζ.

Εφτιαξε κι ο καιρός και με βλέπω να πηγαίνω στην παραλία κομπλέ