Φροντιστήρια ιδιαίτερα.

Γς είπε

23 Μαΐου, 2014 στις 11:55

Γυμνάσιο ήμουν ακόμη όταν μπήκε ζεστό χαρτζιλίκι στην τσέπη μου από ιδιαίτερα.
Κι ήταν ένας συμμαθητής μου με ματσό μπαμπά που τον προετοίμαζα μπας και γλυτώσει την απομάκρυνσή του από το κυριλέ σχολείο που έκανε επιλογή αυτών που θα συνέχιζαν στο επόμενο έτος.
[Φαντασμένοι νεόπλουτοι. Δεν θα ξεχάσω κάποτε που η μάνα του μου υπέδειξε ευσχήμως να πάρω δρόμο όταν τελείωσα το μάθημα γιατί θα ερχόταν ο Τάδε φίλος του, γόνος μεγάλης εφοπλιστικής οικογενείας τότε (και τώρα)].

Θα τον εξέταζε εκείνες τις ημέρες ο καθηγητής (εσωτερική πληροφόρηση;) και του είχα μάθει νεράκι τις 4 ασκήσεις της ημέρας.
Και πράγματι τον φωνάζει. Ακούει την εκφώνηση και σε χρόνο μηδέν γεμίζει τον πίνακα.

Ολη η τάξη κόκκαλο. Με ανοιχτό το στόμα. Κι ο καθηγητής.
-Κάθισε.
Και κάθισε δίπλα μου.
-Τον έσκισα ε;
-Να ρε παλιολακαμά. Σου έβαλε τη δεύτερη άσκηση της Γεωμετρίας κι εσύ έλυσες τη πρώτη της τριγωνομετρίας.

Ναι ήταν κι η Αλέκα. [γιατί μπορεί να διαβάζει κι ο Λεώ]
Κάτι είχε μυριστεί η μάνα της και γι αυτό είχε βάλει τη … μάνα της να είναι κοντά μας, όταν της έκανα μάθημα.
-Σε συμπάθησε η γιαγιά. Μου έλεγε τι καλός που είσαι, που με άφηνες να …
Κι εγώ που νόμιζα ότι δεν έβλεπε καλά καλά τι γινόταν πάνω στο τραπέζι.