Η Ελένη

Γς είπε

20 Δεκεμβρίου, 2012 στις 01:29

90:
> Ω ρε μάνα μου! Ρίξε και καμιά λουκανικούμπα στη θράκα!!

Την σβούιξε ο μικρός!


Λουκανικούμπες στη θράκα κι απέναντι η Ελένη. Ετσι λέγαν την Μακρόνησο οι ΑΗΠ. Και πάντα έτοιμος ο Γιάννης ο κουμπάρος μου με τα κιάλια του και τη βιντεοκάμερα. Περιμένει το πρώτο τούρκικο πολεμικό που θα περάσει ανάμεσα Λαύριο Μακρόνησο για Ραφήνα μεριά.
–Ε, που θα πάει; κάθε τόσο έρχονται μέχρι το Κάβο Ντόρο.

Λουκανικούμπες και άλλα τέτοια τα βραδάκια με τα κουμπαράκια μας. Καμιά φορά έρχονται κι η Μαρία με το Χάρη που φέρνει ένα κρασί(!), άλλο πράγμα ο μπαγάσας. Είναι καινούριοι φίλοι μας. Και εγώ ο ήρωας τους.

Ναι είμαι ο ήρωας τους που πολλές φορές με κοιτάζουν με δέος άλλα μέλη του σογιού τους.
Και η ηρωική μου πράξη; Απλώς κοιμήθηκα αντί να τρέχω να φάμε να πιούμε και να κοιμηθούμε στα κουμπάρια μας που γιόρταζαν την επέτειο του γάμου τους.
Ψιλο-τα-πήρανε που τους χαλάσαμε τη βεγγέρα και πήγαν κει δίπλα σε μια ταβέρνα στο Λαύριο.
Κι αντί να πάνε από το δρόμο του θεού κόψανε μέσα από ένα κατσικόδρομο. Και εκεί μέσα στους θάμνους διακρίνει η Ελένη μια πεταμένη μοτοσυκλέτα.
-Γιάννη σταμάτα, πάμε να δούμε.
-Ελα μωρέ κλεμμένη θα ήταν και την παρατήσανε.
-Όχι σε παρακαλώ..
-Κι ήταν πιο μέσα ο Δημήτρης ο γιός της Μαρίας και του Χάρη βαριά τραυματισμένος, στην παγωνιά και το μαύρο σκοτάδι. Τον είχε χτυπήσει και εγκαταλείψει ένα τζιπ.
Είχε χάσει πολύ αίμα και δεν θα την έβγαζε μέχρι το πρωί, είπαν. Εκανε τέσερις μήνες στο ΚΑΤ.

Ετσι γίνανε φίλοι μας ο Χάρης κι η Μαρία και εγώ ο ήρωας τους!