Εκλογές. Και θυμήθηκα τις
πρώτες μετά τη χούντα εκλογές.
Μεταπολίτευση και
τέσσερις νοματαίοι ήμασταν στο τρένο που συζητούσαμε για την κατάσταση και τις
εκλογές. Σοβαρή συζήτηση μεταξύ αγνώστων.
Τι όμορφα που ήταν που είχαμε πια δημοκρατία και μπορούσαμε να μιλάμε χωρίς φόβο και πάθος.
Μέχρι ενός σημείου βέβαια. Υπήρχε ακόμη ένα κούμπωμα.
Τι όμορφα που ήταν που είχαμε πια δημοκρατία και μπορούσαμε να μιλάμε χωρίς φόβο και πάθος.
Μέχρι ενός σημείου βέβαια. Υπήρχε ακόμη ένα κούμπωμα.
Δεν έλεγες ξεκάθαρα ποιο
κόμμα υποστηρίζεις. Όπως εδώ στο τρένο.
Εκεί που νομίζεις ότι πάει ντουγρού
προς τις γραμμές των οριζόντων κάνει μια στροφή και σκαρφαλώνει στα βουνά για
να βγει σε άλλα τοπία, σε άλλες διαδρομές.
Το ίδιο και στις βαθυστόχαστες αναλύσεις μας.
Το ίδιο και στις βαθυστόχαστες αναλύσεις μας.
Δεν μπορούσες να καταλάβεις που
το πήγαινε ο καθένας. Από το μόλις νομιμοποιημένο ΚΚΕ μέχρι δεν ξέρω που . Πολύ
αριστερά πάντως…
Αυτό σκεπτόμουν και
φαντάζομαι κι οι άλλοι. Και μου έρχεται μια κατεβασιά:
-Ρε μάγκες μήπως είμαστε κι οι τέσσερις με τον Καραμανλή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου