Συνολικές προβολές σελίδας

Η λίστα ιστολογίων μου

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Το καρότο



Και εκεί που πίναμε τον καφεδάκι μας με τον Ηλία στη βεράντα του μπαρ του Ξενοδοχείου Αύρα στη Ραφήνα χτυπάει το τηλέφωνο. Η κόρη μου. Δεν απαντούσε το κινητό της φιλενάδας-μητριάς της [της κυράς μου, δλδ].

-Που είναι;
-Στο γραφείο της.
-Μόνος είσαι;
-Όχι.
-Που είσαι;
-Σε ένα ξενοδοχείο.
-Καλά δεν ντρέπεσαι ρε;
-Με τον Ηλία είμαστε μωρή.
-Σε μια ώρα είμαι εκεί.

Ηρθε νωρίτερα. Και πείναγε.

-Πάμε να φάμε;

Πήγαμε στο Λιμένι στην πλατεία.
Και να το κοριτσάκι του ιδιοκτήτη με ένα καρότο στο χέρι περνάει μπροστά μας και βγαίνει απ το μαγαζί.
-Πάει να ταΐσει το λαγουδάκι της.

Κι όταν η μαμά της έπαιρνε παραγγελία, της λέει:

-Στο κουνελάκι της πήγε το καρότο η κορούλα σας;.
-Όχι, στο εστιατόριο δίπλα, που μας το ζήτησαν.

Και γύρισε σε μένα για να γράψει τι θα μου φέρει.
Την κοιτάζω, σκέφτομαι και της λέω σοβαρά σοβαρά:


-Καλά, πήγε το καρότο χωρίς δελτίο αποστολής;

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Προσεχε, ακουνε για καροτο και μαστιγιο ξενων μερικοι και αλλου παει το μυαλο τους.

H.