Εχω μια ουλή στο δεξί
χέρι, στην παλάμη. Βαθιά ουλή, εδώ και 60 και βάλε χρόνια.
Με ρώταγαν σχετικά, αλλά
εγώ δεν απαντούσα. Καμιά φορά όμως έλεγα πως την απόκτησα:
-Και βουτάω μια καρέκλα και
του την σπάω στο κεφάλι. Και βγάζει μια φαλτσέτα και βάζω το χέρι μου μπροστά
και [άλλα τέτοια…].
Θα μπορούσα βέβαια να τους
πω την αλήθεια, αλλά δεν θα το πίστευαν. Ότι ένα απλό ξυραφάκι θα έκανε τόσο μεγάλη ουλή. Κι όμως ήταν τόσο μικρό το χεράκι
του 10χρονου Κάκτου.
Βάζανε ξυραφάκια στην
ουρά του χαρταετού για να κόψουνε το σπάγκο άλλων χαρταετών.
Σε κάτι τέτοιες
αερομαχίες είχε εμπλακεί ο αετός μου εκείνη την Καθαρή Δευτέρα. Κι απάνω που ετοιμαζόμουν
να τον κατεβάσω για να τον σώσω οι κακοί άφησαν τα ξυραφάκια αέρος-αέρος και
πιάσανε τα ξυραφάκια εδάφους-εδάφους,
Τότε είναι που πήγα να
σώσω τον σπάγκο της καλούμπας μου από το ξυραφάκι που τελικά βρήκε το χέρι μου.
Αυτή ήταν η αλήθεια.
Απλή, χωρίς τσακωμούς, καρέκλες και φαλτσέτες. Απλή σαν το ξυράφι του Οκκαμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου