Ο φουρνος

Διαβάζω εδώ για την φουκαριάρα τη γέφυρα της Πλάκας ότι είχε καταρρεύσει πάλι. Όταν είχε κατασκευαστεί για πρώτη φορά. Πανηγύρια, χαρές, λαούτα και ένα μεγάλο τραπέζι για τους μαστόρους μόλις αφαίρεσαν τα υποστυλώματα της και έγινε το κακό.

  Και θυμήθηκα τη γιαγιά μου, απ την άλλη μεριά του βουνού στη Λάκκα Σούλι που ρέει ο άλλος ποταμός της περιοχής, ο Αχέροντας και που  έμελε να ελευθερωθεί από τους Τούρκους πολύ αργότερα [όταν ήταν η βάβω 30 τόσο χρονών].

Μου έλεγε λοιπόν για έναν μάστορα που έφτιαχνε θολωτούς φούρνους [αυτούς που είχαν στις αυλές τους τα σπίτια τότε].

Τους έχτιζαν οι μάστορες από μέσα, δλδ χτίζοντας τα τούβλα γύρο τους, μέχρι το τέλος του θόλου και τότε έβγαιναν από το άνοιγμα της πόρτας.

Ετούτος ο μάστορας όμως δεν ήταν σίγουρος ότι θα αντέξει το κατασκεύασμά του και δεν έβγαινε έξω, υποβαστάζοντας το θόλο με την πλάτη του.

-Αϊντε βγες να πλυθείς να φας κάτι και να πληρωθείς.

Αυτός όμως εκεί.

-Ξέρεις εγώ το έχω τάμα να πληρώνομαι όσο είμαι μες το φούρνο.

Δεν θυμάμαι τι έγινε [αν μου είχε πει η γιαγιά] όταν βγήκε έξω ο μάστορας.