Και ξαφνικά θυμήθηκα το πρώτο μου τραγουδάκι-προσευχούλα:
Συ που κόσμους κυβερνάς
και ζωή παντού σκορπάς
άκου τούτη τη στιγμή
των παιδιών σου τη φωνή.
και ζωή παντού σκορπάς
άκου τούτη τη στιγμή
των παιδιών σου τη φωνή.
Την Ελληνική εκδοχή του
·
1 σχόλιο:
Κι εμείς το λέγαμε στην κατασκήνωση.
Βέβαια, σε μια κατασκήνωση αρρένων όπου τα τραγούδια τα μάθαιναν οι καινούργιοι από τους παλιούς, η μελωδία είχε φτάσει να μη θυμίζει και πολύ αυτό που ακούω εδώ από τη χορωδία!
Δημοσίευση σχολίου