Πάντα είχα μια τρέλα με τον Νότιο Ευβοϊκό.
Με την φρεσκαδούρα που κατεβάζει. Το αντίθετο με τους Σιρόκους του Σαρωνικού.
Θυμάμαι που όταν μου την βίδωνε έπαιρνα τη Μεσογείων, Μαραθώνος, Αρίωνος και τσαφ στην παραλία του Αϊ Νικόλα μεταξύ Ραφήνας
και Λούτσας. Εκεί που τα κύματα και οι αέρηδες χρόνο με τον χρόνο έσπρωχναν την
ακτή όλο και πιο έξω. Μέχρι και μικρά νησάκια μερικών μέτρων που σχηματιζόντουσαν μετά από δυο
τρία χρόνια τα έκαναν μια μπουκιά κι αυτά. Απολάμβανα τη ζωντάνια της θάλασσας της
Ανατολικής Ατικής.
Και χρόνια τώρα, εδώ πέρα πια, μόλις ξυπνάω 4-5 το πρωί
ανοίγω με προσοχή πόρτες και παραθύρια για να περάσει η μεθυστική πρωινή δροσιά
μέσα απ το σπίτι. Τα ιόντα μου, που μ έφτιαχναν πάντα.
Κι αυτές τις ώρες βγαίνουν τα πρώτα ψωμάκια απ τους φούρνους
και η μυρωδιά τους έρχεται μέχρι εδώ καβάλα στο αεράκι.
Τα ψωμάκια. Τα πρωινά ψωμάκια. Κι οι μπαγκέτες της Γκουγκλ, που βλέπω τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου