Γς είπε
36:
>“Μέριασε βράχε νὰ διαβῶ!" τὸ κύμα ἀνδρειωμένο
λέγει στὴν πέτρα τοῦ γυαλοῦ θολό, μελανιασμένο.
Μέριασε, μὲς στὰ στήθη μου, ποὖσαν νεκρὰ καὶ κρύα,
μαῦρος βοριὰς ἐφώλιασε καὶ μαύρη τρικυμία”
>“Μέριασε βράχε νὰ διαβῶ!" τὸ κύμα ἀνδρειωμένο
λέγει στὴν πέτρα τοῦ γυαλοῦ θολό, μελανιασμένο.
Μέριασε, μὲς στὰ στήθη μου, ποὖσαν νεκρὰ καὶ κρύα,
μαῦρος βοριὰς ἐφώλιασε καὶ μαύρη τρικυμία”
Μου το είχε δώσει η δασκάλα Β’ ή Γ’
Δημοτικού για κάποια γιορτή.
Δεν το πήγαινα όμως καθόλου. Να παραστήσω το κύμα που μιλάει στο βράχo; Κι εκείνο το “μέριασε” που δεν ήξερα τι πάει να πει, που έπρεπε να το λέω και γκαρίζοντας;
Δεν το πήγαινα όμως καθόλου. Να παραστήσω το κύμα που μιλάει στο βράχo; Κι εκείνο το “μέριασε” που δεν ήξερα τι πάει να πει, που έπρεπε να το λέω και γκαρίζοντας;
Όχι δεν μου άρεσε. Τόσο, που όταν με
φώναξαν να το απαγγείλω, σηκώθηκα και γράφοντας τους κανονικά, την κοπάνησα από
την αίθουσα και με ψάχνανε.
60 χρόνια δεν ήθελα να το θυμάμαι και ήλθε τώρα η δικιά μας να μου ξυπνήσει μνήμες.
Ασε μας ρε συ κι ο Βαλαωρίτης σου (και η κυρα-Τέτοια η δασκάλα μου).
60 χρόνια δεν ήθελα να το θυμάμαι και ήλθε τώρα η δικιά μας να μου ξυπνήσει μνήμες.
Ασε μας ρε συ κι ο Βαλαωρίτης σου (και η κυρα-Τέτοια η δασκάλα μου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου