184:
>“Κολινό για τα
δόντια. Για το ξύρισμα έχω σαπουνάκια.
Και να η πρώτη κρέμα για αφρό ξυρίσματος σε σωληνάριο σαν αυτό της οδοντόκρεμας. Και την έστειλε ο φίκος μου ο Νίκος απ την Αγγλία που σπούδαζε στον πατέρα του. Κι ο κυρ Γιώργης την κατανάλωσε όλη βουρτσίζοντας τα δόντια του. Κι ας μύριζε η κολυνός σαπούνι, όπως έλεγε.
182:
> κολυνώματα λέγονταν
τα “βαψίματα”, όταν δηλαδή πασαλείφεις κάποιον με οδοντόκρεμα στον ύπνο του
Τι Κολυνός; Βάμμα Ιωδίου ή μερκιουροχρώμ από το φαρμακείο της κατασκήνωσης.
Μία σταγονίτσα στη
μυτούλα.
Και δεν θα ξεχάσω τις
γκριμάτσες που έκαναν τα κοιμώμενα φιλαράκια μου.
Και το πρωί φωνές για τον
“δράστη” ο Γς (που είχε αυτοχρωματιστεί επιπόλαια) για ξεκάρφωμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου